To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
TECHNIKI OCENY FENOTYPU LIMFOCYTÓW
w ocenie stanu układu immunologicznego pacjenta informacja o całkowitej liczbie limfocytów (20-40% w obrazie białokrwinkowym) uzyskiwana w rutynowo przeprowadzanych badaniach morfologicznych krwi jest niewystarczająca - dlatego istnieją metody różnicowania poszczególnych populacji i subpopulacji limfocytów
metody te oparte są na identyfikacji charakterystycznych elementów powierzchni komórek - tzw. antygenów różnicowania CD (od ang. Cluster Differentiation); w praktyce poszczególne populacje limfocytów krwi obwodowej identyfikuje się najczęściej na podstawie następujących antygenów różnicowania:
CD2 (receptor dla krwinek czerwonych barana) - antygen charakterystyczny dla limfocytów T
CD3 - antygen charakterystyczny dla limfocytów T
CD19 - antygen charakterystyczny dla limfocytów B
CD4 - antygen charakterystyczny dla subpopulacji limfocytów T pomocniczych (Th)
CD8 - antygen charakterystyczny dla subpopulacji limfocytów T supresorowo-cytotoksycznych (Ts-Tc)
TECHNIKA ROZET E
zastosowanie: ilościowe określenie populacji limfocytów T
zasada: limfocyty T, posiadające receptor dla krwinek czerwonych barana (antygen CD2), wiążą erytrocyty barana i tworzą z nimi formy rozetowe - rozety E (za rozetującą uważa się komórkę z przylegającymi co najmniej trzema krwinkami)
wykonanie: zawiesinę limfocytów krwi obwodowej inkubuje się z 0,5% zawiesiną erytrocytów barana (UWAGA! Liczba krwinek czerwonych powinna być co najmniej 50-krotnie większa niż liczba limfocytów); po odwirowaniu z kropli zawiesiny wykonuje się preparat i wynik ocenia w mikroskopie, zliczając ilość komórek tworzących rozety
TECHNIKA IMMUNOFLUORESCENCJI
zastosowanie: ocena fenotypu limfocytów krwi obwodowej (z zastosowaniem przeciwciał monoklonalnych) - zwykle określa się równocześnie populację limfocytów B (przeciwciała monoklonalne anty-CD19), limfocytów T (przeciwciała monoklonalne anty-CD3), limfocytów Th (przeciwciała monoklonalne anty-CD4) i limfocytów Ts-Tc (przeciwciała monoklonalne anty-CD8)
badania można przeprowadzić stosując zawiesinę żywych komórek lub osad komórkowy (metoda stosowana częściej)
wykonanie: do zagłębień opłaszczonych poly-L-Lizyną na standardowych szkiełkach podstawowych (szkiełka Multitest) nanosi się zawiesinę badanych komórek, inkubuje i następnie płucze płynem hodowlanym; osady komórkowe utrwala się 1% buforowanym formaldehydem i do tak przygotowanych komórek wprowadza się przeciwciała monoklonalne o danej swoistości, inkubuje i odpłukuje nadmiar niezwiązanych przeciwciał; następnie dodaje się
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)