To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Tachimetria
1. Wiadomości ogólne: słowo tachimetria pochodzi z j. Greckiego i znaczy „szybki pomiar”.
Jako metoda pomiaru tachimetria pojawiła się na początku XIX w. po wprowadzeniu do
lunety teodolitu płytki ogniskowej z nitkami dalmierczymi umożliwiającymi optyczny pomiar
odległości. Tachimetria była określana jako jednoczesny pomiar sytuacyjno-wysokościowy
realizowany przy użyciu teodolitów wyposażonych w dalmierz kreskowy lub diagramowy. W
obu przypadkach dokładność jest niska ponieważ tachimetria zwykła i diagramowa
umożliwia określenie położenia punktu z błędem 5-10 cm. Z tego powodu tak rozumiana
tachimetria (nitkowa i diagramowa) może być obecnie stosowana do pomiaru rzeźby terenu i
z
P
d’
x
d
P’
y
pomiarów sytuacyjnych trzeciej grupy. W miarę rozwoju technik pośredniego pomiaru
odległości pojęcie tachimetrii uległo z czasem poszerzeniu obejmując jednocześnie pomiary
sytuacyjne i wysokościowe wykonywane różnymi instrumentami (tachimetrami) często o
dokładności znacznie przekraczającej dokładność osiąganą przy użyciu tachimetrów
zwykłych lub diagramowych. Przyczyniły się do tego dalmierze dwuobrazowe umożliwiające
pomiar odległości z błędem względnym 1:1700 1:5000 a więc zbliżony do dokładności
pomiaru taśmą. Tachimetria ta określana jako tachimetria o podwyższonej dokładności jest
metodą pomiarową, która szczególnie zyskała na znaczeniu dzięki zastosowaniu połączonych
z teodolitami dalmierzy elektro-magnetycznych, a zwłaszcza tachimetrów elektronicznych
TOTAL STATION.
Położenie przestrzenne pkt. P
W przestrzennym układzie współrzędnych prostokątnych położenie pewnego
(dowolnego) punktu P można wyznaczyć za pomocą kąta pionowego , poziomego oraz
odległości d. Położenie mierzonego punktu P zwanego potocznie pikietą określają domiary
biegunowe i d, zaś wysokość HP można wyznaczyć ze wzoru:
HP = HSt + i + h – l
h = d*tg = d*ctgz
gdzie: h – przewyższenie, l – odczyt, i – wysokość instrumenty.
W przypadku gdy i = l odpowiednio wysokość punktu: HP = HSt + h.
Tachimetria jest metodą pomiaru podobną do niwelacji punktów rozproszonych, od
której różni się rodzajem instrumentów. Instrumentem tym jest tachimetr umożliwiający
dowolne nachylenie lunety zamiast niwelatora z pozioma osią celową. Pozwala to na
celowanie oraz określenie położenia przestrzennego dowolnie rozmieszczonych punktów
charakteryzujących sytuację lub
rzeźbę terenu.
Zakres
wykorzystywania
pomiaru
tachimetrycznego zależy od rodzaju i możliwości pomiarowych tachimetru, a przede
wszystkim dokładności i zasięgu zainstalowanego w nim dalmierza optycznego lub
elektronicznego. Przeważnie tachimetria jest stosowana do sporządzania map sytuacyjnowysokościowych dla celów projektowych, planowania przestrzennego, inwentaryzacji sieci
uzbrojenia itp.
2.Osnowa pomiaru tachimetrycznego:
Czynności związane z tachimetrycznym zdjęciem syt. – wys. wybranego obszaru
poprzedza założenie osnowy pomiarowej składającej się z punktów o znanym położeniu
przestrzennym określanym z
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)