Sztuka współczesna
Wykład I tekst 1.
Konceptualizm:
składa się z opozycyjnych praktyk artystycznych połączonych wspólną niechęcią do estetycznego formalizmu
konceptualizm analityczny czy też lingwistyczny Josepha Kosuthai grupy Art & Language
Pozostałe modele sztuki konceptualnej nie dopracowały się własnych nazw:
konceptualizm Sol LeWitta (a także Mela Bochnera i Hanne Darboven) przesuwający punkt ciężkości z przedmiotu artystycznego na proces myślowy, koncepcyjny (conceptual process)
Konceptualizm Vito Acconciego (a także Adrian Piper i Bas Jan Aldera), czyli sztukę dokumentowanych akcji (art-as-action), zdepersonalizowanych działań, łatwych i codziennych
KonceptualizmLawrence'a Weinera (a także Douglasa Hueblera) statements
konceptualizmu Daniela Burena,Hansa Haacke i Marcela Broodthaersa, poddającego krytycznej analizie ideologiczne uwarunkowania instytucji artystycznych przechodzącego od przedmiotu sztuki do badania praktyk, za pomocą których instytucje sztuki zmieniają wybrane przedmioty w dzieła sztuki.
Konceptualizm latynoamerykański, wykorzystujący konceptualne strategie do tworzenia nieistniejących dzieł sztuki i wydarzeń artystycznych. sztuka mediów. Działania te pozwolą widzom na samodzielne konstruowanie nieistniejących dzieł sztuki.
Pod koniec lat 60. w krajach Ameryki Łacińskiej, Argentynie, Brazylii, Chile, Urugwaju, pojawiła się radykalnie upolityczniona wersja sztuki konceptualnej, wzywająca do walki z mieszczańskimi instytucjami kultury i mitem artysty jako wytwórcy unikatowych obiektów, nawołująca do kolektywnych działań, współpracy z robotnikami i ubogimi farmerami - mail art, hasła na przedmiotach codziennego użytku (butelki Coca-coli, pieniądze).
siedem głównych obszarów aktywności konceptualnej: a) sztuka serialna, repetytywna, operująca seriami (Andy Warhol, Sol LeWitt, Roman Opałka, On Kawara), b) anty-formy (Carl Andre, Robert Smithson, Iain Baxter, Bas Jan Alder), c) sztuka posługująca się językiem (John Baldessari, Robert
Barry, Lawrence Weiner, Dan Graham), d) sztuka teoretyczna, teoria-jako sztuka (Joseph Kosuth, Art & Language), e) malarstwo monochromatyczne (Mel Ramsden, Victor Burgin), f) interwencje (Daniel Buren), g) poetyckie podejoecie do przedmiotów gotowych (Jannis Kounellis, Joseph Beuys, Marcel Broodthers) .
Peter Osborne grupuje wielość konceptualnej praktyki w szeoeć działów: a) dokumentacja konceptów Instruction, Performance, Documentation), b) sztuka procesualna (Process, System, Series), c) sztuka języka (Word and Sign), d) sztuka interwencji w codziennooeć (Appropriation, Intervention, Everyday), e) sztuka polityczna (Politics and Ideology), f) krytyka instytucjonalnych uwarunkowań sztuki (Institutional Critique)
(…)
…. Najnowsze malarstwo abstrakcyjne (za impresjonistami) kładzie nacisk na optykę, jako jedyny zmysł, do którego powinna odwoływać się sztuka malarska. Sztuka modernistyczna należy do tej samej tendencji kulturowej co nowoczesna nauka.
Wykonywanie obrazów: wybieranie płaskiej powierzchni i jej obramowywanie
Sztuka modernistyczna to następstwo sztuki poprzedniej, nie nagłe zerwanie. Też posiada ograniczenia…
… do sztuki lat 90.).
Roland Barthes w „Świetle obrazu” wskazuje na związki fotografii ze śmiercią - „Zdjęcie tak podobne, że usiłuje się je ożywić - powiada Barthes (...) - jest jak teatr pierwotny, jak Żywy Obraz, uosobieniem nieruchomej i pomalowanej twarzy, pod jaką kryją się dla nas umarli".
Wykład VI Tekst 3
nieczystość staje się uprzywilejowaną kategorią dzisiejszej sztuki (porównanie twarzy pokrytej…
… brzydka. Poszukiwanie piękna nie jest motorem doboru naturalnego. Nasze szczęście nie zależy tylko od tego, kogo kochamy, lecz także od tych, którzy sprawują władzę, a w polityce model urody staje się coraz ważniejszy (Kenedy wygrał z Nixonem). Politycy bardzo świadomie kreują nie tylko swój wizerunek polityczny, lecz również swoje twarze. Berlusconi robi sobie lifting i przeszczepia włosy…
… i instytucjonalne (nie dają się opisywać w kategoriach czysto obserwacyjnych, zakładają istnienie, wytworzonych przez ludzi, instytucji - jeśli wiemy, co to małżeństwo, zrozumiemy „Pan A poślubił panią B”). Dzieła sztuki są faktami instytucjonalnymi, ponieważ aby rozpoznać w nich dzieła sztuki potrzebna jest instytucja - sztuka (takie masełko maślane z instytucją margaryną ;p). Sztuka konceptualna odkryła…
…. Nie ukrywać zwłok, tylko je eksponować, to wprowadzić w obręb miasta Gehennę (miejsce, w którym leżały niepogrzebane trupy obok zburzonej Jerozolimy). Czy jesteśmy spragnieni ohydy?
Dla człowieka współczesnego nie ma już zła, tak jak nie ma śmierci (zwłoki stają się niczym - nie obchodzą go).
Niegdyś artysta komponował, kompozycja była jak kryształ - czystą formą, bez zapachu. Woń śmierci jest dla nozdrzy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)