Dr. Hab. Maria Bijak – Kaszuba
Międzynarodowa integracja gospodarcza
Wykład IX – Swoboda przepływu kapitału
Swoboda przepływu kapitału polega na jednostronnym przeniesieniu wartości majątkowych do innego państwa, a jej celem
jest umożliwienie realizacji (za pomocą różnego rodzaju instrumentów finansowych) samoistnej komercyjnej inwestycji w
innym państwie i ewentualne korzystanie z jej efektów.
Swoboda przepływu płatności nie ma charakteru samoistnego, lecz jest wtórna w stosunku do pozostałych podstawowych
swobód wspólnego rynku. Wiąże się z zapłatą za nabyte towary lub wyświadczone usługi, a także z przekazywaniem
wynagrodzenia za pracę lub oszczędności po zakończeniu zatrudnienia w danym państwie członkowskim.
1. Akty prawne wprowadzające swobodę przepływu kapitału:
Traktat założycielski – w pierwotnej wersji (Traktat ustanawiający EWG) przewidziane stopniowe zniesienie
przeszkód odnoszących się do przepływu kapitału, ale tylko „… w zakresie niezbędnym do prawidłowego
funkcjonowania wspólnego rynku”.
Dyrektywa Rady z 1988r. – postanowienie wprowadzenia pełnej swobody przepływu kapitału (w związku z budową
rynku wewnętrznego i perspektywą unii gospodarczej i walutowej)
Traktat z Maastricht (zapis przeniesiony do Traktatu o funkcjonowaniu UE art. 63): zakaz wszelkiego ograniczania
przepływu kapitału i płatności między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a
państwami trzecimi.
2. Zróżnicowane podatki (bezpośrednie) od dochodów z kapitału jako potencjalne źródło zakłóceń na wspólnym rynku
kapitału:
podatek od dochodów przedsiębiorstw (CIT). Komisja proponuje harmonizację podstawy opodatkowania CIT, tj.
przyjęcie wspólnych zasad obliczania tej podstawy.
podatek od dochodów z lokat finansowych. Obowiązuje dyrektywa z roku 2003 (stosowana od 2005), odnosząca
się do kwestii unikania opodatkowania. Dyrektywa dotyczy dochodów z lokat finansowych wypłacanych w państwie
członkowskim indywidualnym rezydentom z innych państw członkowskich.
opodatkowanie dochodów z loka finansowych, tzn. dochodów z depozytów bankowych, obligacji czy bonów
skarbowych. W tym zakresie między państwami członkowskimi również utrzymują się znaczne różnice, dotyczące
dwóch spraw:
samego pobierania podatku i wysokości stawek podatkowych
obowiązku informowania władz podatkowych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)