Stypulacja-opracowanie

359. STYPULACJA. Stypulacja należała do kontraktów werbalnych a więc takich w których węzeł obligacyjny zawiązywał się na mocy wypowiedzianych przez strony słów czyli odpowiednich formułek mających na celu zawarcie zobowiązania. W stypulacji spotykamy stronę przyjmującą przyrzeczenie - stipulatora i osobę składającą przyrzeczenie czyli promissora. Stypulacja dochodziła do skutku poprzez wypowiedziane formułki a osoby ją zawierające musiały być osobiście obecne pod grożbą kar umownych prowadziło to do sytuacji że kontraktów takich nie mogły zawierać osoby ani głuche ani pozbawione mowy. Podstawę stypulacji stanowiło porozumienie stron. Wraz ze wzrostem znaczenia dokumentów jako środków dowodowych stypulację zaczęto podpierać pisemnymi zobowiązaniami będącymi załącznikami do kontraktu. Podobne zmiany zachodziły w samej treści formułek stypulacyjnech które początkowo ściśle określone z biegiem czasu przybrały formę dowolnie wyrażanych słów mających na celu zawarcie kontraktu. Zmiany te rozszerzyły zasięg stosowania stypulacji wielokrotnie ograniczany niemożnością zawarcia kontraktu ze względu na brak odpowiedniej formułki. Stypulacja doprowadzała do powstania zobowiązania jednostronnie zobowiązującego na mocy którego wierzyciel miał prawo dochodzić swoich roszczeń w sposób zależny od treści stypulacji bądź to za pomocą condictio certae creditae pecuniae lub cartae rei oraz actio ex stipulatu. ... zobacz całą notatkę