To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
STATUT CZYNNOŚCI PRAWNYCH MORTIS CAUSA.
Prawo właściwe.
Art.35 o ważności testamentu i innych czynnościach prawnych na wypadek śmierci rozstrzyga prawo ojczyste spadkodawcy z chwili dokonania tych czynności, wystarczy jednak zachowanie formy przewidzianej przez prawo państwa, w którym czynności zostaje dokonana.
Jeżeli spadkodawca z chwili dokonania czynności prawnej mortis causa był apatrydą, zamiast prawa ojczystego właściwe będzie prawo miejsca zamieszkania spadkodawcy z chwili dokonania czynności, w braku miejsca zamieszkania - sąd polski.
Prawo właściwe do oceny formy testamentu określają postanowienia Konwencji haskiej z 5 października 1961 dotyczącej kolizji praw w przedmiocie formy rozrządzeń testamentowych.
Art.1 stanowi że testament jest ważny z punktu widzenia wymagań dotyczących formy, jeżeli jest ona zgodna z prawem wewnętrznym:
miejsca, w którym spadkodawca dokonał rozrządzenia, albo
obowiązującym w państwie, którego obywatelem był spadkodawca bądź w chwili dokonania rozrządzenia, bądź w chwili śmierci, albo
miejsca, w którym spadkodawca miał miejsce zamieszkania bądź w chwili dokonania rozrządzenia, bądź w chwili śmierci, albo
miejsca, w którym spadkodawca miał miejsce zwykłego pobytu bądź w chwili dokonywania rozrządzenia, bądź w chwili śmierci, albo
w odniesieniu do nieruchomości - miejsca ich położenia.
Rozrządzenia testamentowe obejmuje rozrządzenia majątkowe spadkodawcy na wypadek śmierci, także inne jego dyspozycje mortis causa np. uznanie dziecka.
Art.12 konwencji dopuścił możliwość zastrzeżenia przez każde z umawiających się państw, że z zakresu stosowania konwencji wyłączone będą takie klauzule testamentowe, które wg prawa państwa dokonującego zastrzeżenia nie mają charakteru spadkowego.
Polska z możliwości takiego zastrzeżenia skorzystała.
W myśl art.4 konwencji jej postanowienia odnoszą się także do formy rozrządzeń testamentowych, dokonanych w tym samym dokumencie przez dwie lub więcej osób.
Art. 5 postanawia że przepisy ograniczające formy rozrządzeń testamentowych, wiążące się z wiekiem, obywatelstwem, lub innymi przymiotami testatora, uważać należy za przynależne do zakresu formy.
Art.6 konwencja powinna być stosowana nawet w przypadku gdy zainteresowana osoba nie ma obywatelstwa żadnego z umawiających się państw lub gdy prawo właściwe ( na podstawie konwencyjnych norm kolizyjnych) nie jest prawem któregokolwiek z tych państw.
Przepis podkreśla że stosowanie konwencyjnych norm kolizyjnych jest niezależne od jakiegokolwiek warunku wzajemności.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)