ŚRODKI TRWAŁE (MAJATEK TRWAŁY).
W ruchu okrężnym środki produkcji zachowują się niejednakowo — część z nich całkowicie się zużywa i przenosi swoją wartość na wyrób gotowy, część zaś zużywa się stopniowo, utrzymując w wielu cyklach produkcyjnych swoją postać rzeczową. Jest to podstawa do wyróżniania środków trwałych i obrotowych. Na skutek tego, że cykl produkcyjny przebiega niejednakowo (od kilku godzin do kilkunastu miesięcy) rozróżnienie środków trwałych i obrotowych, wynikające z ruchu okrężnego, ma jednakową klasyfikację prawną o charakterze konwencji (umowy prawnej). Do środków trwałych zaliczamy te obiekty, których okres użytkowania w danej jednostce jest dłuższy niż jeden rok.
Jednolita klasyfikacja umożliwia ewidencję majątkową w układzie sprawozdawczym, w różnych przekrojach, a także tworzy podstawy do amortyzowania majątku wraz z konsekwencjami dla opodatkowania. Niekiedy przepisy formułują także granice kwotowe, przy których istnieje obowiązek amortyzowania obiektu (nie można go jednorazowo wliczyć w koszty w momencie zakupu). I tak, obecnie obowiązujące w Polsce przepisy stanowią, że obiekty majątkowe zaliczane do środków trwałych o wartości początkowej (nabycia, wytworzenia) ponad 3500 PLN podlegają odpisom amortyzacyjnym. Odpis amortyzacyjny obciąża koszty i w tym samym stopniu pomniejsza wartość przychodu, liczonego dla celów opodatkowania dochodów. Jeżeli wartość początkowa jest mniejsza niż 3500 PLN, to sposób amortyzowania jest uzależniony od decyzji podatnika. Może on wliczyć pełną wartość amortyzacji do kosztów uzyskania przychodów lub też jedynie jej część, a pozostałą stopniowo rozliczać w następnych latach podatkowych. Zasady te mają na celu skojarzenie interesów podatnika i budżetu państwa z punktu widzenia oddziaływania na inwestycje.
Istnieje wiele wyjątków wyłączających poszczególne obiekty z grupy majątku trwałego. Środkami trwałymi nie są np.:
księgozbiory,
dzieła sztuki,
obiekty muzealne,
obiekty o charakterze dydaktycznym,
urządzenia sygnalizacyjne i przeciwpożarowe.
Niezaliczanie trzech pierwszych grup przedmiotów do środków trwałych wynika z odwrotności procesu utraty wartości. Zazwyczaj wraz z upływem czasu nie zmniejszają one, ale odwrotnie — zwiększają swoją wartość. Natomiast w zakresie obiektów o charakterze dydaktycznym, urządzeń sygnalizacyjnych i przeciwpożarowych jest to rozwiązanie wygodniejsze dla podatnika, ponieważ całą wartość może on od razu uznać za koszt uzyskania przychodu.
Jako majątek trwały traktuje się również wartości niematerialne i prawne.
Są to: koszty nabycia patentu, praw majątkowych (np. wieczyste użytkowanie gruntu), znaków firmowych, wartość Firmy oraz programy komputerowe.
(…)
… niematerialne i prawne,
finansowy majątek trwały,
należności długoterminowe.
Do rzeczowego majątku trwałego przedsiębiorstwa można zaliczyć:
grunty własne,
budynki o różnym przeznaczeniu (np. hale produkcyjne, magazyny, biurowce, budynki mieszkalne),
budowle (np. bocznice kolejowe, gazociągi, wodociągi, sieć centralnego ogrzewania, podstacje trakcji elektrycznej, oświetlenie terenu),
urządzenia techniczne…
… wydatkowane na rzecz przyszłych dostaw, robót lub usług związanych z inwestycjami nie rozliczonymi.
Na przykład prawo użytkowania wieczystego gruntu, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawa autorskie, prawo do patentów, projektów, znaków towarowych, wzorów, programów komputerowych.
Zalicza: wydatki poniesione na utworzenie przedsiębiorstwa, które nie służą nabyciu przedmiotów materialnych (doradztwo…
… obejmuje:
udziały w obcych podmiotach gospodarczych,
pożyczki długoterminowe udzielane innym przedsiębiorstwom,
długoterminowe papiery wartościowe, które uznano za lokaty, a ich termin realizacji przypada co najmniej po upływie roku.
Za należności długoterminowe przedsiębiorstw są uważane te, dla których termin wymagalności jest dłuższy od jednego roku. Przedsiębiorstwo może zaliczyć do majątku trwałego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)