To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
81. Powstaje również pytanie, czy - w sytuacji, takiej jak państwa Głoszczuk - wymóg przedstawienia nowego wniosku o pozwolenie na osiedlenie się we właściwej formie w państwie pochodzenia obywatela polskiego, lub w odpowiednim przypadku, w innym państwie, jest zgodny z interpretowanymi łącznie art. 44 ust. 3 i warunkiem ustanowionym w zdaniu pierwszym in fine art. 58 ust. 1 Układu stowarzyszeniowego.
82. Złożenie fałszywych oświadczeń narusza obowiązek uczciwego zadeklarowania intencji przez daną osobę. Jak wskazano w pkt 71 niniejszego wyroku, obowiązek ten spoczywa na każdej osobie wnioskującej o osiedlenie się w państwie członkowskim przyjmującym i dopełnienie tego obowiązku jest konieczne, aby umożliwić właściwym władzom krajowym sprawdzenie, czy działalność na własny rachunek, jaką zamierza rozpocząć obywatel polski w tym państwie, będzie działalnością wyłączną i efektywną. Biorąc pod uwagę powagę takiego naruszenia, wymóg złożenia nowego wniosku o pozwolenie na osiedlenie się przez tego obywatela w odpowiedniej formie w państwie pochodzenia, lub w odpowiednim przypadku w innym państwie, który może być nałożony przez ustawodawstwo imigracyjne państwa członkowskiego pochodzenia, nie może być uznany za nieuzasadniony.
83. Z tych samych względów jak te wskazane w pkt 68 do 77 niniejszego wyroku, interpretacja Układu stowarzyszeniowego podtrzymywana przez państwo Głoszczuk, która umożliwiałaby legalizację wszelkich naruszeń prawa, na tej podstawie, że wymogi materialne osiedlenia się przewidziane ustawodawstwem imigracyjnym państwa członkowskiego przyjmującego zostały spełnione, godziłaby w skuteczność i wiarygodność krajowego systemu uprzedniej kontroli.
84. Jednak, nawet w sytuacji takiej jak ta w przedmiotowej sprawie, należyte uwzględnienie warunków ustanowionych w pierwszym zdaniu in fine art. 58 ust. 1 Układu stowarzyszeniowego musi oznaczać, że ani celem, ani skutkiem działań właściwych władz państwa członkowskiego przyjmującego nie może być naruszenie istoty uprawnień wjazdu, pobytu i osiedlenia się, przyznanych obywatelom polskim na podstawie Układu stowarzyszeniowego.
85. Wynika stąd, że decyzja właściwych władz państwa członkowskiego przyjmującego o odrzuceniu wniosku o pozwolenie na osiedlenie się, złożonego przez obywatela polskiego na podstawie art. 44 ust. 3 Układu stowarzyszeniowego, ze względu na fałszywe oświadczenia złożone dla celów uzyskania pierwotnego pozwolenia na wjazd lub naruszenie warunku, którym obwarowane było to pozwolenie na wjazd lub pobyt, i wymóg, by obywatel ten złożył w odpowiedniej formie nowy wniosek o pozwolenie na osiedlenie się na podstawie tego Układu, w drodze złożenia właściwym władzom w państwie pochodzenia, lub w odpowiednim przypadku, w innym państwie, wniosku o wizę wjazdową, nigdy nie skutkuje pozbawieniem tej osoby możliwości ponownego rozpatrzenia jego sytuacji w późniejszym terminie, po złożeniu tego nowego wniosku. Co więcej, takie środki muszą być podjęte z zastrzeżeniem obowiązku poszanowania praw podstawowych tej osoby, takich jak prawo do poszanowania życia rodzinnego, prawa własności, które wynikają dla zainteresowanego państwa członkowskiego z
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)