To tylko jedna z 57 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ROZDZIAŁ III
PRAWODAWSTWO WSPÓLNE KATOLICKICH KOŚCIOŁÓW WSCHODNICH
Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich stanowi zbiór prawa wspólnego dla 21 katolickich Kościołów wschodnich sui iuris, które wraz z Kościołem łacińskim stanowią swoistą communio Ecclesiarum w Kościele powszechnym. Dla przedstawienia zakresu uprawnień spowiednika zawartych w tym Kodeksie najpierw należy poznać kontekst historyczny prac kodyfikacyjnych, a następnie poszczególne etapy redagowania kanonów.
3.1. Prace nad kodyfikacją.
Dnia 18 października 1990 roku Ojciec Święty Jan Paweł II promulgował Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich - pierwszy w historii zbiór kanonów formie kodeksu, które są obowiązujące dla wszystkich katolików obrządków wschodnich. Ta niewątpliwie historyczna chwila poprzedzona była wieloma latami prac badawczych i redakcyjnych, które można podzielić na trzy okresy:
1) okres historyczny (lata 1572-1927);
2) okres przygotowawczy (lata 1927-1972);
3) okres prac kodyfikacyjnych (1972-1990).
3.1.1. Geneza prac kodyfikacyjnych. Okres historyczny (1572-1927).
W strukturach Stolicy Apostolskiej pierwsze ślady instytucjonalnego zainteresowania katolikami obrządków wschodnich znajdujemy dopiero za pontyfikatu Grzegorza XIII (1572-1585), w okresie, gdy większa liczba chrześcijan wschodnich zaczęła wracać do jedności kościelnej. Papież ten w roku 1573 powołał Kongregację do Spraw Greków (Congregatio pro rebus Graecorum), która miała zajmować się nie tylko sprawami katolików rytu bizantyjskiego czyli greckiego, ale także rozkrzewianiem wiary katolickiej pomiędzy innymi chrześcijanami wschodnimi. Kolejny papież Klemens VIII (1592-1605) przemianował tę Kongregację na Kongregację do Spraw Wiary i Religii Katolickiej (Congregatio super negotiis sanctae fidei et religionis catholicae). Natomiast Grzegorz XV 22 czerwca 1622 roku (bulla Inscrutabili) powołał Kongregację Rozkrzewiania Wiary (Congregatio de Propaganda Fide) i włączył w jej kompetencje sprawy katolików wschodnich. W ramach tej Kongregacji kolejni papieże powoływali komisje do załatwiania określonych spraw Kościoła wschodniego. I tak np. Urban VIII (1623-1644) utworzył dwie komisje: w 1627 roku super dubiis Orientalium i działającą w latach 1636-1645 super correctione Euchologii Graecorum, a Klemens XI (1700-1721) przekształcił w 1719 roku nazwę tę ostatnią komisję w Kongregację do korekty ksiąg Kościoła Wschodniego (Congregatio super correctione librorum Ecclesiae Orientalis). Taki stan rzeczy trwał do 6 stycznia 1862 roku, kiedy to Pius IX konstytucją Romani Pontificis postanowił odłączyć sprawy katolików wschodnich od problemów odnoszących się do niewierzących i w tym celu w ramach Kongregacji Rozkrzewiania Wiary ustanowił sekcję
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)