To tylko jedna z 45 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ks. Leszek Adamowicz, KUL
Kodeks Prawa Kanonicznego i Kościoły wschodnie.
Refleksje nad systemem prawnym Kościoła katolickiego.
W konstytucji apostolskiej „Sacrae disciplinae leges” Jan Paweł II zawarł
m.in. następujące stwierdzenie: „princeps legum ecclesiasticarum Corpus pro
Ecclesia latina promulgamus” – „ogłaszamy ten zbiór główny praw kościelnych dla Kościoła łacińskiego”1. Kodeks z 1983 roku jest więc zbiorem „głównym” (princeps), a więc nie wyłącznym norm kanonicznych obowiązujących w
Kościele łacińskim. Kanon 1 tego Kodeksu stanowi, że jego kanony odnoszą się
jedynie do Kościoła łacińskiego. Z doświadczenia 20 lat obowiązywania Kodeksu, w kontekście promulgacji drugiego zbioru kanonów dla katolickich Kościołów wschodnich2, jak również szeregu ustaw pozakodeksowych3 rysuje się
bardzo klarowny obraz nowego Corpus Iuris Canonici, w którym obie kodyfikacje zajmują najważniejsze miejsce. W konstytucji apostolskiej promulgującej
Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich Papież zawarł znane szeroko
stwierdzenie: „Niezmienna od czasu rozpoczęcia kanonicznej kodyfikacji Kościołów wschodnich wola Biskupów Rzymu promulgowania dwóch Kodeksów, jednego dla Kościoła łacińskiego, drugiego dla katolickich Kościołów
wschodnich, dostatecznie wyraźnie ukazuje, iż chcą oni zachować to, co z Bożej opatrzności zachodzi w Kościele: zespolony jednym Duchem oddycha nie-
Jan Paweł II, Konstytucja apostolska „Sacra discipline leges”, w: Codex Iuris Canonici auctoritate Ioannis Pauli Pp. promulgatus. Kodeks Prawa Kanonicznego, przekład polski zatwierdzony przez
Konferencję Episkopatu, Pallotinum 1984, s. 14-15.
2 Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium auctoritate Ioannis Pauli Pp. promulgatus. Kodeks
Kanonów Kościołów Wschodnich promulgowany przez papieża Jana Pawła II, Lublin 2002.
3 Przykładowo należy wymienić: konstytucje apostolskie: „Divinus perfectionis Magister”
(procedura kanonizacyjna - 1983), „Pastor bonus” (organizacja Kurii Rzymskiej - 1988), „Universi Dominici gregis” (wybór Biskupa Rzymu - 1995), motu proprio „Spirituali militum curae” (duszpasterstwo wojskowe – 1986), „Stella Maris” (duszpasterstwo ludzi morza – 1997), „Apostolos suos” (konferencje biskupów – 1998), „Ad tuendam fidem” (ochrona dobra wiary – 1988).
1
-1-
jako przy pomocy dwóch płuc, Wschodu i Zachodu, i płonie miłością do Chrystusa jakby jednym sercem z dwiema komorami.”4
Wypada więc, przy podsumowywaniu 20-letniego okresu obowiązywania Kodeksu Prawa Kanonicznego dla Kościoła łacińskiego, poddać refleksji
relację tego zbioru do prawa wschodnich Kościołów katolickich.5
Niniejsze przedłożenie składać się będzie z następujących części:
I. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku jako źródło prawa dla katolickich Kościołów wschodnich?
II. Urzędowe interpretacje norm Kodeksu Prawa Kanonicznego jako źródło
i wykładnia dla kodyfikacji wschodniej z 1990 roku.
III. Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich jako uzupełnienie norm Kodeksu Prawa Kanonicznego.
Jan Paweł II, Konstytucja apostolska „Sacri canones”, w: Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium auctoritate Ioannis Pauli Pp. promulgatus. Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich promulgowany przez papieża Jana Pawła II, Lublin 2002, s. 32-33; Jan Paweł II, Encyklika „Redemptoris Mater”, n. 34.
5 Zob. także na ten temat: M. Woynar, Interritual Law In the Revised Code of Canon Law, „The
Jurist” 43 (1983) s. 191-198; J. Faris, Punto di vista delle Chiese orientali sul nuovo Codice latino di diritto canonico, „Concilium” (wyd.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)