To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Sposób przecisku.
Innym sposobem realizacji obudowy małych krótkich tuneli jest jej przecisk pod przeszkodą. Główne urządzenia tarczowe - dźwigniki, prasy hydrauliczne - są zmontowane na stałe przy ścianie oporowej komory podziemnej lub szybu i przesuwają nie tarczę, lecz gotową, zmontowaną obudową. Pierwszy segment obudowy uzbrojony podobnie jak tarcza w nóż jest ustawiany przed dźwignikami, a następnie przesuwany do przodu wraz z zagłębieniem go w odsłonięty ocios komory czy szybu. Zadaniem dźwigników rozmieszczonych zgodnie z konturem poprzecznym obudowy jest pokonanie jej czołowego oporu i tarcia o masyw gruntowy. W miarę zagłębiania się obudowy usuwamy grunt gromadzący się w jej wnętrzu. Powierzchnia czołowa skarpy uformowana pod kątem naturalnego stoku musi być ciągle przecięta stropową częścią obudowy, aby nie nastąpiło samoczynne zsypywanie się nadkładu do wyrobiska (rys. 10.27). Po przesunięciu pierwszego segmentu na pełen skok pras hydraulicznych, ich wysięgniki cofają się, a między pierwszy segment obudowy i prasy wkłada się następne normalne odcinki obudowy. Następuje kolejny cykl przecisku obudowy.
Najłatwiejszy do zrealizowania tą metodą jest przecisk z rur stalowych, które stawiają najmniejszy opór czołowy i stosunkowo niewielki boczny. Rury stalowe ze względu na cienkie ścianki i dużą średnicę są jednak dla dużych długości narażone na utratę stateczności. Muszą być poprzecznie usztywnione, co utrudnia roboty związane z usuwaniem urobku. Rury będą tanim rozwiązaniem, jeśli dodatkowo zastosujemy iniekcyjną stabilizację górotworu. Rury będą wtedy jedynie obudową osłonową współpracującą z masywną obudową z gruntu wzmocnionego, scementowanego iniekcyjnie. Inne segmenty jako prefabrykaty obudowy żelbetowej stanowią bardzo duży opór czołowy i boczny i wymagają dodatkowych zabiegów ułatwiających przecisk. Stosuje się w tym przypadku iniekcję warstwy poślizgowej z bentonitu lub pieniących się środków chemicznych. Często w szereg segmentów obudowy wkłada się specjalne segmenty, w których umieszcza się we wnękach dodatkowe dźwigniki wspomagające przesuwanie obudowy. Obudowa przesuwa się wówczas na zasadzie ruchu dżdżownicy. Najpierw uruchamia się dźwigniki najbliższe części czołowej obudowy, aby ją przesunąć, następnie podciągany jest następny człon i dopiero końcową część obudowy przesuwają dźwigniki zamontowane w komorze lub szybie. Taki system umożliwia przesuwanie obudowy niezależnie od jej długości.
Najważniejszą zaletą przecisków jest możliwość pełnej mechanizacji robót w wyrobiskach o małych, a nawet bardzo małych przekrojach w granicach 2 m. Do najważniejszych wad należy zaliczyć:
• wzrost oporów w miarę wydłużenia wyrobiska,
(…)
… warunków geotechnicznych,
• duży koszt dodatkowego, pośredniego wspomagania przecisku,
• trudne warunki sterowania przeciskaną obudową i znaczne jej zbaczanie z osi podłużnej,
• możliwość zaklinowania obudowy, zwłaszcza w górotworze niejednorodnym, niedokładnie rozpoznanym, czy z wkładkami kamiennymi.
Metodą przecisku najczęściej buduje się przejścia podziemne pod czynnymi arteriami komunikacyjnymi…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)