To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Budowa tarczy
Na ogół tarcza jest segmentem rury o średnicy od 2 do 12 m składającym się z trzech pierścieni podstawowych (rys. 10.16):
• noża, czyli pierścienia w czołowej części tarczy przystosowanego do urabiania górotworu,
• pierścienia oporowego, spełniającego rolę nośnej konstrukcji obudowy tymczasowej, w którym są zamontowane wszystkie główne elementy wyposażenia tarczy,
• płaszcza osłonowego jako pierścienia, przeznaczonego do montażu obudowy stałej. Każdy pierścień składa się z elementów łączonych na spaw, gdy średnica tarczy nie
przekracza 3 m, a na śruby dla większych średnic. Małe tarcze transportuje się w całości, a duże montuje i demontuje w specjalnych komorach lub szybach. Nóż tarczy jest przystosowany do ostatecznego okontmowania wyrobiska. Jest więc elementem sztywnym, zaostrzonym na krawędzi czołowej. W szkielet sztywnej nośnej konstrukcji pierścienia oporowego są wmontowane dźwigniki, prasy hydrauliczne przystosowane do przemieszczania tarczy w osi podłużnej. Obydwa pierścienie są połączone śrubami roz mieszczonymi po ich obwodzie. Płaszcz osłonowy jako konstrukcja wiotka przymocowany jest do pierścienia oporowego. Wszystkie zewnętrzne styki i połączenia elementów tarczy muszą gwarantować gładką, równą powierzchnię wzdłuż całej tarczy. Podobnie gładka musi być wewnętrzna powierzchnia płaszcza osłonowego. Przy połączeniach śrubowych konieczne są śruby z wpuszczanymi łbami.
Wymiary tarczy ustala się na podstawie zewnętrznej średnicy obudowy wyrobiska podziemnego i długości jej prefabrykowanych pierścieni. Cały zmontowany pierścień musi znaleźć się pod osłoną tarczy. Średnicę tarczy wyznaczamy wiec tak, aby wewnętrzna średnica jej płaszcza osłonowego była większa o około 6 cm od zewnętrznej średnicy obudowy. Luz między obudową i płaszczem jest konieczny ze względu na manewrowanie tarczą, zmniejszenie oporów tarcia, a zwłaszcza wyeliminowanie niebezpieczeństwa wzajemnego zaklinowania. Z kolei długość tarczy wyznaczamy z długości prefabrykowanych pierścieni obudowy stałej. Przyjmuje się, że długość płaszcza osłonowego powinna być od dwu do trzykrotnie większa niż długość pierścienia obudowy. Do tej długości musi też być przystosowany skok roboczy dźwigników, pras hydraulicznych, które są zmontowane wewnątrz pierścienia oporowego. Wobec tego długość tego pierścienia powinna się wahać od półtora do dwóch długości pierścienia obudowy. Przy takiej długości można zapewnić wymagany skok dźwignika około półtora długości pierścienia obudowy. Długość noża jest ściśle uzależniona od sposobu urabiania górotworu i jego załadunku na środki transportu. Decydują o niej urządzenia zainstalowane wewnątrz noża. Całkowita długość tarczy może wobec tego dochodzić do 5-8 m.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)