Budowa tarczy

Nasza ocena:

5
Pobrań: 77
Wyświetleń: 784
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Budowa tarczy - strona 1 Budowa tarczy - strona 2 Budowa tarczy - strona 3

Fragment notatki:

Budowa tarczy
Na ogół tarcza jest segmentem rury o średnicy od 2 do 12 m składającym się z trzech pierścieni podstawowych (rys. 10.16):
• noża, czyli pierścienia w czołowej części tarczy przystosowanego do urabiania górotworu,
• pierścienia oporowego, spełniającego rolę nośnej konstrukcji obudowy tymczaso­wej, w którym są zamontowane wszystkie główne elementy wyposażenia tarczy,
• płaszcza osłonowego jako pierścienia, przeznaczonego do montażu obudowy stałej. Każdy pierścień składa się z elementów łączonych na spaw, gdy średnica tarczy nie
przekracza 3 m, a na śruby dla większych średnic. Małe tarcze transportuje się w cało­ści, a duże montuje i demontuje w specjalnych komorach lub szybach. Nóż tarczy jest przystosowany do ostatecznego okontmowania wyrobiska. Jest więc elementem sztyw­nym, zaostrzonym na krawędzi czołowej. W szkielet sztywnej nośnej konstrukcji pier­ścienia oporowego są wmontowane dźwigniki, prasy hydrauliczne przystosowane do przemieszczania tarczy w osi podłużnej. Obydwa pierścienie są połączone śrubami roz mieszczonymi po ich obwodzie. Płaszcz osłonowy jako konstrukcja wiotka przymoco­wany jest do pierścienia oporowego. Wszystkie zewnętrzne styki i połączenia elemen­tów tarczy muszą gwarantować gładką, równą powierzchnię wzdłuż całej tarczy. Podob­nie gładka musi być wewnętrzna powierzchnia płaszcza osłonowego. Przy połączeniach śrubowych konieczne są śruby z wpuszczanymi łbami.
Wymiary tarczy ustala się na podstawie zewnętrznej średnicy obudowy wyrobiska podziemnego i długości jej prefabrykowanych pierścieni. Cały zmontowany pierścień musi znaleźć się pod osłoną tarczy. Średnicę tarczy wyznaczamy wiec tak, aby wewnę­trzna średnica jej płaszcza osłonowego była większa o około 6 cm od zewnętrznej śre­dnicy obudowy. Luz między obudową i płaszczem jest konieczny ze względu na ma­newrowanie tarczą, zmniejszenie oporów tarcia, a zwłaszcza wyeliminowanie niebez­pieczeństwa wzajemnego zaklinowania. Z kolei długość tarczy wyznaczamy z długości prefabrykowanych pierścieni obudowy stałej. Przyjmuje się, że długość płaszcza osło­nowego powinna być od dwu do trzykrotnie większa niż długość pierścienia obudowy. Do tej długości musi też być przystosowany skok roboczy dźwigników, pras hydrau­licznych, które są zmontowane wewnątrz pierścienia oporowego. Wobec tego długość tego pierścienia powinna się wahać od półtora do dwóch długości pierścienia obudo­wy. Przy takiej długości można zapewnić wymagany skok dźwignika około półtora dłu­gości pierścienia obudowy. Długość noża jest ściśle uzależniona od sposobu urabiania górotworu i jego załadunku na środki transportu. Decydują o niej urządzenia zainsta­lowane wewnątrz noża. Całkowita długość tarczy może wobec tego dochodzić do 5-8 m. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz