To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pierścień oporowy Płaszcz osłonowy
Pierścień oporowy. Podobnie jak nóż, pierścień oporowy składa się 2 elementów tubingowych zbieżnych z elementami noża. Podłużne żebra elementów tarczowych są ściśle konstrukcyjnie przystosowane do rozmieszczenia i konstrukcji dźwigników, lewarów hydraulicznych. W każdym elemencie rozmieszcza się 1-2 lewary. Czołowe poprzeczne żebro pierścienia oporowego jest przystosowane do połączenia z kołnierzem noża. Łącza pierścieni mogą być zespawane albo połączone śrubami. Przeciwne poprzeczne żebro pierścienia oporowego od strony płaszcza ma otwory na wysuwające się do płaszcza osłonowego zakończone głowicami tłoki lewarów, pras hydraulicznych (rys. 10.18). W pierścieniu oporowym wykonuje się platformy rozdzielające tarczę na poziomy robocze o wysokości 2,2—2,6 m i ściany ażurowe ustawione pionowo w podobnym odstępie. Platformy i ściany stanowią stalowe stężenie pierścienia oporowego. Grubość powłoki żeber i elementów stężenia zależy od przewidywanego ciśnienia górotworu.
Płaszcz osłonowy wykonuje się z jednej lub kilku warstw blachy stalowej o całkowitej grubości w granicach 40-60 mm. Zespawany lub połączony śrubami z krytymi łbami płaszcz jest na staic połączony z pierścieniem oporowym. W końcowej części w stanie roboczym stale pozostaje w zasięgu możliwości oparcia się, w razie awarii -nadmiernego obciążenia, na zmontowanym już pierścieniu obudowy stałej. Końcowa cześć płaszcza musi więc zapewnić ciągłość zabezpieczenia wyrobiska podziemnego między pierścieniem oporowym tarczy i gotowymi segmentami obudowy stałej. Tarcza nie może utracić podłużnego kontaktu, związku z obudową.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)