To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Montaż obudowy stałej
Montaż obudowy stałej odbywa się pod osłoną płaszcza, końcowej części tarczy, w której znajduje się specjalne urządzenie lub wyposażenie umożliwiające wykonanie obudowy (rys. 10.22).
Podajniki. Do montażu tubingów używa się specjalnego podajnika zwanego też erek-torem, który jest zainstalowany w centralnej części płaszcza osłonowego na wydrążonym wale osadzonym w pierścieniu oporowym. Erektor jest mechanizmem wykonującym czynności związane z podnoszeniem tubingów i układaniem ich na miejsce montażu. Podstawowym elementem mechanizmu jest teleskopowy podajnik (ręka mechaniczna), który wykonuje sześć ruchów:
■ dwa postępowe ruchy wydłużenia i skracania podajnika, co umożliwia podnoszenie i układanie tubingu,
* dwa ruchy obrotowe w jedną lub w drugą stronę, dzięki czemu tubing może być przemieszczany na miejsce jego przeznaczenia,
• dwa ruchy postępowe wzdłuż osi centralnej, które umożliwiają korygowanie płaszczyzny, w której montujemy pierścień obudowy stałej.
Udźwig erektora jest przystosowany do ciężaru tubingu i potrzeb wynikających z operacji manewrowych, np. z potrzeby regularnego ukształtowania pierścienia podczas jego zamykania tubingiem kluczowym.
Krążyny i szalowanie. Jeżeli odstąpimy od tubingów i zamienimy je blokami obudowy stałej, to do ich montażu nie wystarcza samo urządzenie do podnoszenia i układania bloków. Bloki górnej części obudowy muszą być oparte na krążynach dopóty, dopóki nie zamkniemy całego montowanego pierścienia. Konstrukcje krążyn należy przystosować do sprawnego montażu obudowy. Mogą one być elementami stałymi, a wówczas podajnik podnosi blok ponad krążyny i opuszcza go na niżej ułożone, ale można też wykonać teleskopowe elementy podtrzymujące, które będą wsuwane pod ułożony blok. Zamknięte po całym obwodzie krążyny pokryte deskowaniem są systemem szalunków ślizgowych do układania mieszanki betonu prasowanego. Ułożona za szalunkiem prawie sucha masa betonu jest sprasowana dźwignikami, prasami hydrauicznymi służącymi do przesuwu tarczy. W tym przypadku długość szalunków i ich kontrakcja przystosowujemy do rodzaju betonu. Mocno sprasowany, często dodatkowo odpowietrzony i odwodniony beton szybkowiążący może przejmować obciążenie po dwóch, trzech przesunięciach tarczy. Mniej sprawny beton wymaga dłuższych szalunków, aby mógł dostatecznie dojrzeć, związać pod ich osłoną. Fibrobeton z dodatkami przyspieszającymi procesy jego dojrzewania może przejmować obciążenia znacznie szybciej nawet po jednym, a co najwyżej dwóch przesunięciach tarczy.
Montaż obudowy odbywa się z zachowaniem symetrii. Najpierw układa się dolne tubingi lub bloki, a następnie na zmianę dwustronnie uzupełnia dalszymi elementami do zamknięcia całego pierścienia. Tubingi łączymy śrubami zarówno między sobą, jak i z istniejącym już sąsiednim pierścieniem. W pierwszym etapie można zakładać jedynie bolce lub me dokręcone śruby, dopiero po zmontowaniu i uformowaniu całego pierścienia dokonujemy ostatecznego połączenia dokręconymi śrubami. W chwili, gdy zmontowany pierścień znajdzie się poza zasięgiem tarczy, jej płaszcz osłonowy zostanie wysunięty spod pierścienia w czasie przesuwu, a pierścień osiądzie na spągu wyrobiska, można ostatecznie dokręcić śruby połączeń obudowy. Podobnie podczas montażu obudowy z bloków dopiero po ustabilizowaniu się obudowy na podłożu wyrobiska obudowa może być ostatecznie połączona, zwłaszcza wówczas, gdy styki bloków wykonujemy na mokro. Istotnym elementem montażu obudowy prefabrykowanej jest li
(…)
… iniekcją zaprawy betonowej przez otwory w tubingach lub blokach. Na ogół iniekcję wykonujemy w dwóch etapach:
* wtłaczanie zaprawy pod małym ciśnieniem, gwarantującym wypełnienie luzu,
• iniekcja mleczka cementowego pod podwyższonym ciśnieniem przystosowanym do struktury gruntu, grubości nadkładu, warunków bezpieczeństwa środowiska, otoczenia budowli podziemnej.
W czasie iniekcji mleczka cementowego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)