Tubingi żeliwne

Nasza ocena:

5
Pobrań: 77
Wyświetleń: 1162
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Tubingi żeliwne - strona 1 Tubingi żeliwne - strona 2 Tubingi żeliwne - strona 3

Fragment notatki:

Tubingi żeliwne
Obudowa składana z tubingów żeliwnych ma zwykle kształt pier­ścieni lub łuków kołowych połączonych w jedną ciągłą rurę lub sklepienie dzięki cze­mu technologia ta nazywana jest też rurowaniem. Tubingi jako elementy są wykony­wane w postaci łukowych korytek bądź kasetonów o wymiarach w granicach: szero­kość 750-1000 mm, długość po łuku 1500-2500 mm (rys. 5.13). Korytko czy kaseton tubingu składa się z powłoki walcowej o grubości 20-40 mm, kołnierzy i żeber usztywniąjących grubości od 20 do 75 mm, a wysokości sięgającej 200-650 mm. W kołnie­rzach rozmieszczone są otwory o średnicy 20-30 mm służące do połączenia tubingów śrubami w pierścienie, a następnie pierścieni w ciągłą obudowę. W powłoce znajduje się otwór umożliwiający wtłaczanie za obudowę zaprawy likwidującej luzy między obrysem wyrobiska i zmontowaną obudową. Sfrezowane zewnętrzne brzegi kołnierzy tubingów po ich połączeniu w pierścienie i obudowę tworzą z sąsiednimi kołnierzami rowki przeznaczone do uszczelnienia spoin międzytubingowych.
Zmontowany pierścień obudowy składa się z kilku lub kilkunastu tubingów normal­nych (N), dwóch podobnych przykluczowych (P) i jednego kilkakrotnie mniejszego -kluczowego (K). Kołnierze podłużne tubingów normalnych są skierowane radialnie do środka pierścienia, a w mbingach przykluczowych przylegające do klucza są ustawio­ne ukośnie i tworzą otwór o kształcie ściętego klina. Umożliwia to wprowadzenie tu-bingu kluczowego od wewnątrz obudowy i zamknięcia pierścienia z wykorzystaniem rozporu klinowego. Dzięki mniejszemu ciężarowi tubingu kluczowego podajnik może go dodatkowo docisnąć, nadając całemu pierścieniowi ostateczny, prawidłowy kształt kołowy (rys. 5.13). Przez zmianę położenia tubingu kluczowego unikamy ciągłego podłużnego połączenia pierścieni, ciągłej spoiny, a więc i osłabienia (klawiszowania) przekroju nośnego. Klucz ustawiamy więc w zenicie, a w następnych pierścieniach od­chylamy w prawo i w lewo od zenitu, aby powtórzyć procedurę w dalszych pierście­niach. Ostatecznie zmontowana i ukształtowana obudowa zostaje dokładnie skręcona śrubami i uszczelniona. Uszczelnienie składa się z trzech zabiegów:
• wypełnienia zaprawą luzów za obudową przez otwory w powłoce tubingu,
• oczyszczenia i wypełnienia rowków między sąsiednimi tubingami sznurem oło­wianym, ubijanym cementem ekspansywnym lub innym uszczelniaczom,
• likwidacji tuzów między śrubami i otworami w kołnierzach i powłoce tubingu przez ostateczne odkręcenie śrub.
W celu uszczelnienia luzów między śrubami i otworami stosuje się specjalne pod­kładki w kształcie niecki kulistej. Są one wypełniane materiałem uszczelniającym, jak na przykład asfaltem, lepikiem bądź innymi specjalnymi masami plastycznymi. W czasie dokręcania śrub sferyczne podkładki ulegają spłaszczeniu, a masy uszczelniające prze­nikają do najmniejszych luzów tolerancyjnych i całkowicie uszczelniają połączenia śru­bowe. Ostateczne dokręcenie śrub wyprostowuje podkłady do płaskich krążków (rys. 5.14), a dodatkowy moment skręcający gwarantuje dodatkowe sprężenie połączenia elementów obudowy. Całkowicie wykończona tubingowa obudowa metalowa powin­na zapewniać stuprocentową wodoszczelność. Jest to najbardziej skuteczna konstruk­cja podziemna.

(…)

… są z żeliwa szarego, rzadziej ze staliwa stopowego. Czasami mogą być wytłaczane lub zgrzewane ze specjalnych blach i kształtowników stalowych. Dla dostatecznie dużego zapotrzebowania tubingów, usprawiedliwiającym wdrożenie ich produkcji, najczęściej wykorzystujemy żeliwo jako materiał odporny na korozję i do­brze przystosowany do dużych obciążeń ściskających. Obudowa żeliwna znajduje po­wszechne zastosowanie w bardzo słabym, silnie nawodnionym górotworze, czyli w wa­runkach dużych ciśnień hydrostatycznych, dla których obudowa kołowa przenosi wła­śnie głównie naprężenia ściskające. Tubingi staliwne mają co prawda znacznie większą wytrzymałość na zginanie i rozciąganie, ale są mało odporne na korozję, co w agre­sywnym środowisku podziemnym ogranicza ich większe wykorzystanie. Inne rodzaje tubingów mogą być używane…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz