To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Spór zbiorowy
Spór zbiorowy to konflikt pomiędzy pracownikami a pracodawcą lub pracodawcami, którego przedmiotem są warunki pracy, płac lub świadczeń socjalnych oraz prawa i wolności związkowe pracowników lub innych grup, którym przysługuje prawo zrzeszania się w związkach zawodowych.
Przedmiotem sporu zbiorowego nie mogą być indywidualne żądania pracownicze, wynikające z indywidualnego stosunku pracy. Spór, którego przedmiotem jest takie żądanie, nawet gdy dotyczy ono grupy pracowników, jest indywidualnym sporem pracy, rozstrzyganym przez sąd pracy (art. 4 § 1 ustawy oraz art. 262 § 2 k.p.). Natomiast spory zbiorowe są rozwiązywane według procedur pozasądowych.
Przedmiotem sporu zbiorowego mogą być nie tylko prawa i interesy zbiorowe pracowników, ale także członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych, osób wykonujących pracę nakładczą oraz osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej, jeżeli one same nie są pracodawcami (art. 6 ustawy).
Stronami sporu zbiorowego są pracownicy i pracodawca lub pracodawcy. Jednakże pracownicy mogą być reprezentowani w sporze tylko przez związek zawodowy. W imieniu pracowników zakładu pracy, w którym nie działa żadna organizacja związkowa, spór zbiorowy może prowadzić inna organizacja związkowa, do której pracownicy zwrócili się z wnioskiem o reprezentowanie ich w sporze. Jeżeli w zakładzie pracy działa więcej niż jedna organizacja związkowa, to każda z nich może reprezentować pracowników w sprawie stanowiącej przedmiot tego sporu. Działające w zakładzie organizacje związkowe mogą utworzyć wspólną reprezentację związkową do występowania w sporze zbiorowym (art. 3 ust. 1 i 2 ustawy). Dotyczy to także sytuacji zaangażowania się kilku organizacji związkowych w sporze zbiorowym wielozakładowym (art. 3 ust. 3 ustawy).
Drugą stroną sporu zbiorowego jest pracodawca albo pracodawcy, jeżeli przedmiotem sporu są żądania pracowników zatrudnionych u więcej niż jednego pracodawcy. Pracodawcy mogą być reprezentowani w sporze przez organizację pracodawców, której są członkami (art. 2 ust. 2 ustawy). Konsekwencją określenia przez ustawę drugiej strony sporu zbiorowego jako pracodawcy lub pracodawców jest to, że stroną tą nie może być organ władzy lub administracji państwowej ani też organ samorządu terytorialnego, nawet jeśli organy te są władne wydać lub zmienić akt prawny w sprawie będącej przedmiotem sporu zbiorowego.
(…)
… dotyczy treści układu zbiorowego pracy lub innego porozumienia, którego stroną jest organizacja związkowa, wszczęcie i prowadzenie sporu o zmianę układu lub porozumienia może nastąpić nie wcześniej niż z dniem ich wypowiedzenia (art. 4 ust. 2 ustawy). (Por. Strajk.)
Ustawa wyróżnia spory zbiorowe zakładowe, obejmujące pracowników jednego zakładu pracy oraz spory zbiorowe wielozakładowe, obejmujące…
…, ani organizacja pracodawców nie jest uprawniona do wszczęcia sporu zbiorowego. Wniosek taki ma oparcie nie tylko w treści art. 1 ustawy, lecz pośrednio także w jej art. 7 ust. 1.
Rokowania zbiorowe
Rokowania zbiorowe to rozmowy prowadzone między organizacją związkową a
pracodawcą lub organizacją pracodawców w celu rozwiązania sporu zbiorowego lub w celu zawarcia układu zbiorowego pracy.
Rokowania są obowiązkową…
… ekspertów w sprawach związanych z rokowaniami układowymi.
Problematyka międzynarodowa
Rokowania zbiorowe mają swoją podstawę w aktach normatywnych Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP). Popieranie programów zapewniających uznanie rokowań zbiorowych zostało określone jako jeden z celów tej organizacji w Deklaracji Filadelfijskiej, stanowiącej integralną część jej Konstytucji (MOP). Cel ten ma charakter…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)