To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Spory zbiorowe i ich rozwiązywanie.
Ustawa z dnia 23 maja 1991 roku o rozwiązywaniu sporów zbiorowych definiuje spór zbiorowy jako spór pracowników z pracodawcą, dotyczący warunków pracy, płac lub świadczeń socjalnych oraz praw i wolności związkowych. Spór zbiorowy jest to więc spór, który istnieje między grupą pracowników (w szczególności całą załogą) a pracodawcą (pracodawcami). Uznaje się, że spór zbiorowy dotyczy zbiorowych praw lub interesów pracowników.
Rozwiązywanie sporów zbiorowych pozostawia się samym skonfliktowanym stronom, co przede wszystkim polega na wzajemnym oddziaływaniu na siebie poprzez rokowania zbiorowe czy użycie przymusu w postaci akcji protestacyjnej, w tym strajku.
Spory zbiorowe mogą dotyczyć części pracowników danego pracodawcy lub całej załogi (spory jednozakładowe) bądź pracowników wielu pracodawców (spory wielozakładowe). Spór zbiorowy jest z reguły prowadzony w imieniu pracowników pracodawcy. Przedmiotem sporu zbiorowego nie mogą być w szczególności:
sprawy polityczne,
konflikty na tle zarządzania przedsiębiorstwem,
sprawy sporne między związkami zawodowymi a radą pracowników,
spory na tle aktów prawnych pochodzących od państwa,
sprawy, na które nie ma wpływu pracodawca (leżące poza sferą jego kompetencji),
spory o charakterze indywidualnym,
spory dotyczące spraw objętych treścią układów lub porozumień zbiorowych (gdy postuluje się zmianę takiego aktu) przed dniem wypowiedzenia układu bądź porozumienia. Spór zbiorowy rozpoczyna się od wystąpienia przez podmiot reprezentujący pracowników z żądaniami w sprawach, które mogą być przedmiotem sporu zbiorowego (w formie pisemnej).
Pracodawca ma na realizację zgłoszonych żądań czas wskazany przez związek zawodowy, nie mniej jednak niż 3 dni. Jeżeli pracodawca nie spełnił żądań lub nie spełnił wszystkich żądań, to wówczas powinien on podjąć niezwłocznie rokowania - odmowa rokowań może mieć miejsce w sytuacji, gdy pracodawca uzna, że żądania do niego adresowane nie mogą być przedmiotem sporu zbiorowego. Nadto pracodawca zawiadamia o powstaniu sporu zbiorowego okręgowego inspektora pracy. W wyniku rokowań zostaje zawarte porozumienie kończące spór zbiorowy albo strony sporządzają protokół rozbieżności. Kolejnym etapem obowiązkowym jest etap mediacji, która jest prowadzona przez czas, jaki będą tego chciały strony sporu, przy czym związek zawodowy nie ma obowiązku mediowania dłużej niż do upływu 14 dni od dnia rozpoczęcia sporu zbiorowego. Jeżeli przebieg postępowania mediacyjnego uzasadnia ocenę, że nie doprowadzi ono do rozwiązania sporu zbiorowego przed upływem 14 dni od rozpoczęcia sporu zbiorowego, związek zawodowy może przeprowadzić strajk ostrzegawczy (nie dłuższy niż 2 godziny). W wyniku mediacji może dojść do zawarcia porozumienia kończącego spór lub do sporządzenia protokołu rozbieżności.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)