To tylko jedna z 23 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Epoki rozwoju filozofii są paralelne z
podziałem w innych dziedzinach kultury
• Epoka starożytna: VII/VI
w. p.n.e. – poł. VIII w. n.e.
• Epoka średniowieczna:
poł. VIII w. – poł. XV w.
• Epoka nowożytna: XVI w.
– XIX w.
• Epoka współczesna: lata
30. XIX w. – lata 70. XX
w.
• Epoka
posmodernistyczna,
powspółczesna: od lat 70
XX w.
Przejście od mitu do logosu
Główne pojęcia wczesnych filozofów:
physis, archē, logos, kosmos.
Presokratycy odkrywają, że świat należy
rozpatrywać jako całość (physis) i że
występuje w nim porządek (kosmos), który
można poznać (logos). Ich dociekania to
poszukiwanie tego, co było na początku i co
trwa teraz, a kieruje wszystkimi zmianami i
wyznacza finał rozwoju świata (archē). Jest
to pytanie o początek i pra-zasadę istnienia
świata.
Filozofowie przed Sokratesem (przełom VII/VI w. przed
Chr. do połowy V w. p.n.e.) pytali o pra-zasadę świata
(archē) oraz o istotę zmian zachodzących w przyrodzie.
Byli FILOZOFAMI PRZYRODY.
Filozofowie przyrody
Przedmiot badań:
ARCHE
Moniści
Przedmiot badań:
ZMIANA
Wariabiliści
Pluraliści
Tales
Anaksymander
Anaksymenes
Pitagoras
Empedokles
Anaksagoras
Demokryt
Woda
Bezkres (apeiron)
Powietrze
liczba
Heraklit z Efezu
4 elementy
Homojomerie i nous
Atomy i próżnia
Moniści
Parmenides
Zenon
Tales z Miletu – „wszystko pełne
jest bogów”.
• Twórca najstarszej szkoły
filozoficznej – szkoły
milezyjskiej (przełom VII i VI
w. p.n.e.), do której należeli
również Anaksymander i
Anaksymenes.
• Początkiem wszystkiego jest
woda. Jest ona nie tylko
tworzywem, ale również
życiem, ruchem, a nawet
duszą (wylewy Nilu jako
źródło urodzaju).
• Był wybitnym matematykiem
i astronomem oraz
pierwszym
dalekowzrocznym
biznesmenem.
Pitagoras z Samos: guru i uczony
• Założyciel szkoły / wspólnoty
religijnej, której celem było
odtworzenie boskiego porządku
świata poprzez połączenie poznania
filozoficzno-naukowego z moralnoreligijnym trybem życia.
• Wpływ orfików na pitagorejską
koncepcję człowieka.
• Archē świata jest liczba. Stosunki
liczbowe odkrył Pitagoras w
podstawowych interwałach
muzycznych, i przeniósł te proporcje
na całą przyrodę. Świat jest
uporządkowany według stosunków
liczbowych. To założenie zapowiada
podejście nauk przyrodniczych
ujmujących prawa przyrody za
pomocą formuł matematycznych.
Heraklit z Efezu – „filozof mroczny”
Rzeczywistość jest procesem
zmiany; nic nie istnieje,
wszystko się staje (wariabilizm).
Obrazem zmienności
rzeczywistości jest rzeka oraz
ogień, który jest archē świata.
Motorem zmian jest walka
przeciwieństw, a zmiany te
prowadzą do wyższego rzędu
harmonii. Zmienność nie jest
chaotyczna, jest od wewnątrz
kierowana przez logos, który
jest w ogniu, a ogień wszędzie.
Ogień jest nośnikiem logosu.
Skoro rzeczywistość jest
zmienna, ma to konsekwencje
dla poznania (sceptycyzm,
agnostycyzm).
Parmenides z Elei – „Nic nie może powstać
z tego, czego nie ma, a to, co jest, nie może
przestać być”
• Wyróżniał 3 drogi poznania: absolutnej
prawdy, fałszu (złudnych mniemań),
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)