Socjalizacja wtórna ma miejsce w momencie, gdy jednostka włączając się w kontekst uczestnictwa instytucjonalnego uzyskuje świadomość, że oprócz norm które zostały jej przekazane przez znaczących innych istnieją normy obowiązujące we wszystkich sytuacjach społecznych, które wyrażają ogólne zasady działania.
jednostka stopniowo uzyskuje zdolności identyfikacji z uogólnionym innym , który reprezentuje całe społeczeństwo lub kontekst cywilizacyjny. Jednostka stopniowo uzyskuje zdolność obiektywizacji rzeczywistości w której uczestniczy. Stopniowo kształtuje także własną trwałą, spójną i stabilną tożsamość. W społeczeństwie nowoczesnym i ponowoczesnym, które posiada skomplikowaną strukturę społeczną i w którym występuje rozbudowany podział pracy, człowiek w toku socjalizacji wtórnej internalizuje wybrane jej aspekty, takie które są związane z jego pozycją statusową, wykształceniem, wykonywanym zawodem, przynależnością etniczną, religijną, tożsamością płciową, jednocześnie nie przyswajając tych aspektów rzeczywistości społecznej, w której bezpośrednio nie uczestniczy. W porównaniu z socjalizacją pierwotną socjalizacji wtórnej podlega mniejszy ład emocjonalny. Nie jest też wymagana pełna identyfikacja ze znaczącym innym. Wystarczający jest taki jej zakres, który pozwala na komunikację i określanie wspólnych rozwiązań.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)