Skargi przeciwko państwu członkowskiemu z tytułu uchybienia zobowiązaniom
Dlaczego procedura z art. 258 TFUE składa się z kilku etapów? Jaka jest rola każdego z nich?
1) Nieformalne postępowanie wyjaśniające polega na nieformalnym wyjaśnieniu problemu z państwem członkowskim (wymianie korespondencji między Komisją i państwem członkowskim,, spotkaniach funkcjonariuszy Komisji z przedstawicielami państwa). W tej fazie państwo ma szansę przedstawienia Komisji swego stanowiska i osiągnięcia z nią ugody, co może sprawę zakończyć. Komisja bierze pod uwagę różne czynniki, takie jak: powaga, długotrwałość naruszenia, wysiłki państwa zmierzające do naprawy sytuacji. Komisja może również zdecydować o wszyciu formalnego postępowania. Powinna tak zrobić, gdy dojdzie do przekonania, że państwo członkowskie uchybia swoim zobowiązaniom.
2) W formalnym postępowaniu wyjaśniającym komisja kieruje do państwa członkowskiego wezwanie do usunięcia uchybienia, pisemne formalne ostrzeżenie, w którym wskazuje istnienie naruszenia zobowiązania wynikającego z prawa Unii, wzywa państwo do jego usunięcia, a także wyznacza termin, w którym państwo powinno to uczynić. Trybunał wyjaśnił, że celem formalnego wezwania jest, z jednej strony, wyznaczenie zakresu przedmiotowego sporu i wskazanie państwu członkowskiemu, do którego zwrócono się o ustosunkowanie się, czynników umożliwiających mu przygotowanie swojej linii obrony, z drugiej zaś-umożliwienie państwu członkowskiemu wypełnienia zobowiązania, zanim skarga zostanie skierowana do Trybunału.
Treść wezwania wyznacza zatem zakres przedmiotowy dalszego postępowania; nowe zarzuty mogą być tylko przedmiotem odrębnego postępowania. Państwo powinno w rozsądnym czasie odpowiedzieć Komisji (często są to dwa miesiące, ale w uzasadnionych okolicznościach wystarczająco długi może być termin jednego tygodnia), ale nie ma obowiązku prawnego, Komisja zaś nie musi czekać na odpowiedź. W interesie państwa leży jednak podjecie dialogu z Komisją.
Jeśli w rozsądnym czasie nie uda się nakłonić państwa do wypełnienia zobowiązań Komisja może sformułować tzw. uzasadnioną opinię (uprawnienie to ma charakter dyskrecjonalny), która wyjaśnia szczegółowo, na czy polega naruszenie prawa przez państwo członkowskie. Opinia musi być umotywowana (wymóg obligatoryjny). Wskazuje także termin, w którym państwo członkowskie może jeszcze wykonać zobowiązanie. Jeśli państwo nie zastosuje się do opinii, Komisja może złożyć skargę do Trybunału Sprawiedliwości. Podczas postępowania sądowego ciężar wykazania uchybienia zobowiązaniom spoczywa na komisji.
3) Postępowanie sądowe opiera się na skardze Komisji, która musi być zgodna z uzasadnioną opinią. Opinia nie jest wiążącym aktem, a jej ważność nie podlega kontroli legalności. Państwo członkowskie, którego opinia dotyczy, może jednak zarzucić jej brak należytego uzasadnienia i w ten sposób zakwestionować jej skuteczność. Komisja nie może w postępowaniu sądowym zmienić zarzutów przedstawionych w opinii, ale może
(…)
… pieniężnej w każdym przypadku gdy wnosi skargę do TS?
Jeżeli komisja uzna, ze dane Państwo Członkowskie nie podjęło środków zapewniających wykonanie wyroku Trybunału, może ona wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, po umożliwieniu temu Państwu przedstawienia uwag. Wskazuje ona wysokość ryczałtu lub okresowej kary pieniężnej do zapłacenia przez dane Państwo Członkowskie, jaką uzna…
… TFUE (dawny art. 226 TWE)
„Jeśli Komisja uzna, że Państwo członkowskie uchybiło jednemu z zobowiązań, które na nim ciążą na mocy Traktatów, wydaje ona uzasadnioną opinię w tym przedmiocie, po umożliwieniu takiemu Państwu przedstawienia swych uwag.
Jeśli Państwo to nie zastosuje się do opinii w terminie określonym przez Komisję, może ona nieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)