To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
POSTULAT SYNCHRONIZMU JĘZYKOWEGO: De Saussure postulował badania nad językiem, interesował go język w sensie teoretycznym. Czysty synchronizm to iluzja. Drugim postulatem były badania immanentne niezależne od warunków zewnętrznych. Bardzo ważna staje się rola metajęzyka.
Drugim znanym twórcą semiotyki był Charles Peirce - amerykański badacz. Ułożył on bardziej skomplikowaną teorię znaków: signans - „znaczące”, signatum - „znaczone”, znak (reprezentamen) - to coś, co zastępuje dla kogoś jakiś przedmiot pod jakimś względem lub w jakiejś zdolności ( podstawa ).
Trzy rodzaje znaków: OBRAZY (ikony) - związek między przedmiotem a znakiem opiera się na podobieństwie. Forma i treść znaku związane są na podstawie podobieństwa, np. znaki drogowe. INDEKSY (wskaźniki, oznaki) - związek pomiędzy formą a treścią znaku jest rzeczywisty. Istnieje faktyczny związek między przedmiotem a znakiem (np. klakson samochodowy, dym z komina, pukanie do drzwi). SYMBOLE - związek pomiędzy elementem znaczącym a znaczonym ma charakter konwencjonalny. Odbiorca musi znać odpowiedni system, by zrozumieć znaki.
Kontynuatorem nauk Peirce'a był Charles Moris - uczeń Peirce'a. Podzielił on semiotykę na semantyla (znak wskazuje na rzeczywistość), syntaktykę (odniesienie znaku do innych znaków), pragmatykę (stosunek do podmiotu, który się tym znakiem posługuje, relacja znak - użytkownik).
i
(wskazanie na zbiór wszystkich (wskazanie na cechy wyróżniające
znaków, obiektów, które dany element znaku)
obejmuje dana nazwa, znak)
Kontynuatorem myśli de Saussure'a był Roland Barthes. Uważał on, że signifié i signifiant tworzą razem jedność, wobec siebie są równorzędne. Znak powstaje dopiero przez połączenie formy z treścią (np. biała flaga - „poddajemy się”). Powstaje proces SIGNIFIKACJI .
Nauką o znakach zajmuje się SEMIOTYKA . Każdy komunikat składa się ze znaków. Semiotyka jest interdyscyplinarna (mieści się na pograniczu filologii, historii literatury itp.). Semiotyka bada różne systemy znakowe (językowe i nie językowe). Mamy zatem kody werbalne i niewerbalne oraz synkretyczne (łączne). Można mówić także o systemach pierwotnych i wtórnych:
system pierwotny (język)
wtórny system modelujący (literatura,
mit, malarstwo)
O tzw. wtórnych systemach modelujących mówi wiele Watman. Sztuka jest wg niego jakby życiem. Sztuka jest modelowaniem rzeczywistości, jest jej modelem.
(…)
… jednego systemu (np. malarstwa) jest przekładany na system inny (np. poezja) traci swój charakter.
* * * * * DZIEŁO LITERACKIE JAKO STRUKTURA
Na początku XX wieku funkcjonowało moskiewskie koło językowe, na czele którego stał Roman Jakobson.
STRUKTURALIZM:
I FAZA - po formalizmie nastąpił strukturalizm, działalność praskiego koła lingwistycznego (1926-1938) - Jakobson, Łukaszowski i inni;
II FAZA…
… jest wypowiedzią zorientowaną (zdefiniowaną) na wyrażenie. Formaliści byli zainteresowani formą niż treścią (bardziej „jak” niż „co”). Formaliści stali się w sposób naturalny założycielami strukturalizmu (praskie koło lingwistyczne).
Rozwijając fonologię stworzyli aspekt dźwiękowy pojmowania dzieła literackiego jako znaku.
* * * * *
PROCES HISTORYCZNO-LITERACKI. TRADYCJA. DIACHROMIA, SYNCHROMIA. PERIODYZACJA…
… zjawisk literackich: prądy, tradycje, kultura itd.
PRĄD LITERACKI - pojęcie podrzędne, zespół tendencji literackich, ideowo-artystycznych, utrwalone w dziełach z danego okresu historyczno-literackiego (katastrofizm, symbolizm, dekadentyzm, ekspresjonizm, sentymentalizm itp.).
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)