Samoregulacja jest to panowanie nad swoimi stanami wewnętrznymi, impulsami i możliwościami czyli samokontrola, utrzymywanie norm uczciwości i prawości, sumienność, elastyczność w dostosowywaniu się do zmian, innowacyjność. Dzięki optymalnej samoregulacji możemy osiągnąć stan dobrego samopoczucia, poczucia własnej skuteczności i łączności z innymi. Jednak nie oznacza to, że jednostka zawsze będzie szczęśliwa i nigdy nie zwątpi w siebie, a jej związki będą bezkonfliktowe. Jednostka o optymalnie funkcjonującej samoregulacji charakteryzuje się bogatym życiem emocjonalnym, które dzieli z innymi, i posiada szeroki repertuar strategii radzenia sobie z nieuniknionymi wyzwaniami losu.
Określenie "samoregulacja" bywa zamieniane z pojęciami takimi jak "samokontrola", "samodyscyplina", a w języku bardziej potocznym - z pojęciem silnej woli i hartu ducha, co wskazywałoby, że jest to zjawisko w jakimś sensie związane z wewnętrznymi mechanizmami poprawiania sprawczości, a ponadto, że funkcją tych mechanizmów jest przeciwstawianie się pewnym tendencjom organizmu.
Wyróżniamy następujące cechy samoregulacji:
standard działania (norma społeczna, cel osobisty, oczekiwania otoczenia, zamiar, intencja),
zdolność realizacji celu rozumiana jako wypadkowa kilku czynników: energii koniecznej do wykonania działania (siły),
wiedzy o sposobach realizacji celu i nadziei na możliwość jego urzeczywistnienia, świadomość zgodności działań z zamierzeniami.
Mówiąc o samokontroli należy uwzględnić konieczność występowania jakiejś tendencji przeciwstawnej ze standardem - zamiarem (inny cel, trudności, zmęczenie). Samoregulacja jest więc narzędziem pomagającym urzeczywistniać ważny cel, jakim jest panowanie nad tendencjami organizmu, przejawiającymi się w postaci różnych pragnień i impulsów- po to, by umożliwić realizację ważniejszych dążeń. Bliskie samoregulacji pojęcie "umiarkowania" mówi o reagowaniu na pragnienia w taki sposób, by je ustawiać i utrzymywać w równowadze, harmonii, spokoju.
Przykład Wyobraźmy sobie, że na szosie nagle wyprzedza nas samochód i wciska się przed nas niebezpiecznie blisko, jesteśmy zmuszeni gwałtownie zahamować, aby uniknąć zderzenia. Automatycznie jesteśmy wściekli, pojawiają się złe myśli i emocje. Na czole pojawiają się krople potu, puls przyspiesza, narasta w nas złość. Silnie ściskamy kierownicę- jest to namiastka duszenia owego kierowcy za gardło, chęć zemsty. Nasze ciało mobilizuje się do walki, nie do ucieczki. Jeśli w tym momencie zatrąbi za nami inny kierowca, który przez nas był zmuszony do hamowania, możemy wybuchnąć wściekłością także na niego . Tak wygląda stan wzmożonego napięcia, który prowadzi do nieostrożnej jazdy.
(…)
…. wizualizacje rzeczywiście są skuteczne i są wstanie oddziaływać na nas w różnych aspektach wyobrażając sobie niektóre sytuacje (głód) możemy zacząć odczuwać efekty wyobrażonego stanu rzeczy (innymi słowy wyobrażanie sobie zimą że jest nam ciepło nie jest taki głupie) jeśli spędziliśmy w pracy czy na uczelni trudny dzień i musieliśmy powstrzymywać się przed rzucaniem przedmiotami i krzyczeniem na studentów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)