To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rywalizacja amerykańsko-radziecka (1954-1979)
1955-1962 - jest to okres dużej zmienności stosunków, a także prób uregulowania niektórych kwestii oraz równoczesnego gwałtownego narastania nieporozumień i wybuchu poważnych kryzysów. W tym czasie udało się wielkim mocarstwom osiągnąć porozumienie w sprawie statusu Austrii (1955 r.) oraz przyjęcia do Narodów Zjednoczonych nowych członków. W tym samym roku ZSRR wycofał wojska z terenu Finlandii. W ten sposób utrwalono podział Europy na blok radziecki, państwa NATO i kraje neutralne. W lipcu 1955 r. w Genewie doszło do pierwszego po wojnie spotkania szefów rządów Francji, Wielkiej Brytanii, USA i ZSRR. Konferencja dotyczyła przede wszystkim kwestii bezpieczeństwa w Europie i choć nie podpisano na niej konkretnych porozumień, przyczyniła się do zmniejszenia napięcia międzynarodowego. Z drugiej strony porażkę poniosły różne propozycje poprawy sytuacji w Europie (np. plan Rapackiego w 1957 r., plan Gomułki w 1960 r.). Narastał spór dotyczący Niemiec, a szczególnie Berlina zachodniego. Władze NRD w nocy z 12 na 13 VIII 1961 r. zamknęły granicę, a następnie wzniosły mur graniczny, oddzielając Berlin Zachodni od terytorium NRD. Krok ten stanowił pogwałcenie statutu okupacyjnego Berlina i oznaczał włączenie Berlina Wschodniego do NRD. Napięcie międzynarodowe gwałtownie wzrosło. Najpoważniejszy przebieg, grożący wybuchem III wojny światowej, miał kryzys kubański z 1962 r. (tzw. kryzys karaibski). ZSRR umieścił na Kubie wyrzutnie rakietowe zdolne do ataku atomowego na Amerykę Północną, na co USA zareagowały błyskawicznie ustanawiając 22 X 1962 r. całkowitą blokadę Kuby. Dopiero wymiana listów między Chruszczowem i Kennedym spowodowała wycofanie broni radzieckiej. W drugiej połowie lat 50. USA i ZSRR udowodniły, że posiadają międzykontynentalne rakiety mogące przenieść broń jądrową, co sprzyjało kształtowaniu się równowagi sił między nimi. Mogła ona być dobrym punktem wyjścia do rokowań nad poprawą bezpieczeństwa na świecie.
1962 - 1979 - jest to okres odprężenia, tj. zmniejszenia się napięcia międzynarodowego, obniżenia stanu wrogości i rozwoju dialogu między państwami Wschodu i Zachodu. W stosunkach radziecko - amerykańskich miały miejsce zakończone sukcesem negocjacje na temat ograniczenia zbrojeń strategicznych (SALT I z 1972 r., SALT II z 1979 r.) oraz zmniejszenie ryzyka wybuchu wojny jądrowej. W sierpniu 1963 r. Wielka Brytania, USA i ZSRR podpisały w Moskwie układ o zakazie prób jądrowych w atmosferze i pod woda, co wraz z założeniem "gorącej linii" telefonicznej między Kremlem a Białym Domem znacznie zmniejszyło napięcie międzynarodowe. Mimo to wzrosły one ponownie po tym, jak w lutym 1964 r. komunistyczny Front Wyzwolenia Wietnamu Południowego ogłosił program obalenia dyktatury pro zachodniej, a w sierpniu i wrześniu tegoż roku wzrosło zaangażowanie amerykańskie po stronie reżimu południowowietnamskiego. W Europie na zasadzie uznania
(…)
….) i kontynuacji procesu KBWE.
65.II zimna wojna i era neodétante w rywalizacji amerykańsko-radzieckiej (1980-1991)
1979 - 1985 - jest to faza wyraźnego zaostrzenia się zimnej wojny. Nastąpiło pogorszenie stosunków Wschód - Zachód, nasiliła się nieprzyjazna propaganda, ograniczono stosunki w wielu dziedzinach oraz doszło do załamania dialogu rozbrojeniowego i narastania wyścigu zbrojeń. Za przyczynę tego stanu uznaje się między innymi politykę Związku Radzieckiego zagrażającą interesom bezpieczeństwa USA (np. interwencja w Afganistanie w 1979 r., konflikty na Bliskim i Środkowym Wschodzie) bądź niezgodna z wcześniej ustalonymi regułami (np. naruszenie praw człowieka) oraz dojście do władzy w Stanach Zjednoczonych wyraźnie antykomunistycznej ekipy prezydenta Ronalda Regana, który dążył do przywrócenia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)