POLITYKA STANÓW ZJEDNOCZONYCH W ŚWIECIE
Stany Zjednoczone Ameryki Północnej były niekwestionowaną potęgą militarną, gospodarczą i polityczną. Przemysł amerykański pracował przez kilka lat na potrzeby wojny. Zaraz po wojnie, licząc na trwałe ułożenie pokojowych stosunków na świecie, wobec trudności utrzymywania prawie 15-milionowej armii i sprzętu wojskowego, zredukowano armię i wyprzedano zapasy. Nadzieje Amerykanów na pokój okazały się przedwczesne - w wyniku działań radzieckich w Europie doszło do zbudowania Żelaznej kurtyny oddzielającej państwa demokratyczne od komunistycznych. ZSRR podjął ekspansję ideologiczną, polityczną i gospodarczą, próbując podporządkować sobie nowe tereny w Europie i na innych kontynentach. Zapowiedzi o wolnych i demokratycznych wyborach w państwach Europy Środkowej okazały się nieprawdziwe.
W obliczu rozpoczynającej się „zimnej wojny" prezydent Harry Truman zmienił politykę wobec ZSRR - polityka „niedrażnienia" zastąpiona została polityką „powstrzymywania" wpływów komunizmu - „doktryna Trumana" (pomoc dla sił demokratycznych w Grecji i Turcji, szeroka pomoc gospodarcza dla Europy w ramach tzw. planu Marshalla). W Europie Amerykanie dążyli do zjednoczenia Niemiec jako państwa demokratycznego, inicjując powstanie tam Bizonii (stref amerykańskiej i brytyjskiej), Trizonii (dodatkowo francuskiej), w końcu Republiki Federalnej Niemiec oraz udzielając wszechstronnej pomocy gospodarczej i politycznej. To prowadziło do kolejnych napięć z ZSRR, dopuszczającym ewentualne zjednoczenie Niemiec, ale przy swoim udziale - powstanie odrębnego państwa niemieckiego, Niemieckiej Republiki Demokratycznej (strefa radziecka).
Konsekwencją planu Marshalla było zapoczątkowanie procesów jednoczenia się Europy Zachodniej (marzec 1948, Bruksela traktat o Unii Zachodniej - Francja, Wielka Brytania, kraje Beneluksu; wszechstronna pomoc i współdziałanie w przypadku agresji radzieckiej). W obliczu narastających ataków propagandowych komunistów we wrześniu 1948 r. w Fontainebleau we Francji powstał sztab obrony Zachodu, a 4 kwietnia 1949 r. w Waszyngtonie Pakt Północnoatlantycki (NATO: USA, Kanada, Wielka Brytania, Norwegia, Francja, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg, Islandia, Portugalia). Pakt miał charakter obronny, członkowie zobowiązywali się do udzielenia sobie pomocy w przypadku zaatakowania któregoś z nich przez państwo z zewnątrz. USA zabezpieczały Europę Zachodnią przed atakiem radzieckim, stając się gwarantem ładu europejskiego i światowego. Do 1952 r. dowódcą wojsk NATO w Europie był Amerykanin, gen. Dwight Eisenhower.
Zgodnie z doktryną Trumana USA interweniowały w wojnie domowej w Chinach, w wojnie w Korei. We wrześniu 1951 r. podpisały układ wojskowy ANZUS, do którego przystąpiły m.in. Australia i Nowa Zelandia.
(…)
… Ameryki", „Radio Swoboda", „Wolna Europa".
Naturalną strefą zainteresowania USA była Ameryka Łacińska - w 1947 r. w Rio de Janeiro powstał Międzyamerykański Układ o Wzajemnej Pomocy, a w 1948 r. w Bogocie Organizacja Państw Amerykańskich mocno wiążące państwa latynoamerykańskie z USA. W latach 50. USA podpisały z większością państw amerykańskich dwustronne układy polityczne, gospodarcze i militarne.
USA…
…. Zbigniew Brzeziński. W polityce wewnętrznej podjęto działania zmierzające do zmniejszenia bezrobocia, rozwoju gospodarczego, ograniczenia inflacji.
W polityce zagranicznej Carter prowadził działania zmierzające do zwiększenia tempa wyścigu zbrojeń - unormowano stosunki z Izraelem i Egiptem (układ w Camp David, 1979), uznano rząd ChRLD (1979, Carter odwiedził Chiny). Wobec agresji radzieckiej…
… podjęła wojnę ekonomiczną i technologiczną z ZSRR i państwami bloku wschodniego - embargo na dostawy surowców, technologii, działania podejmowane w celu spowodowania strat finansowych ZSRR. W wyścigu strategicznym, w wyniku ogłoszenia programu tzw. wojen gwiezdnych ZSRR i jego satelici musieli przegrać. Wyścig zbrojeń, obok zaktywizowania działań USA na arenie międzynarodowej (pomoc dla powstańców…
… przez fundamentalistów islamskich z ajatollahem Chomeinim na czele i obalenie władzy szacha Iranu, Rezy Pahlawiego. Nieudana próba odbicia zakładników amerykańskich w Teheranie była kompromitacją administracji Cartera. W 1981 r. urząd prezydenta USA na dwie kadencje objął republikanin Ronald Reagan (do 1988). Był zdecydowanym przeciwnikiem politycznym ZSRR i wpływów komunistycznych w świecie. Administracja Reagana…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)