To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozwój społeczny człowieka obejmuje zmiany w aktywności, dążeniach i celach jednostki,
ujawnianych w jej interakcjach ze środowiskiem społecznym. Jest on w znacznym stopniu
uwarunkowany kulturowo, czyli wyznaczają go normy i wzorce akceptowane w grupach
społecznych, w których jednostka wzrasta i które współtworzy. Doświadczenia, o które
wzbogaca się jednostka podejmując i wypełniając zadania właściwe dla okresu wczesnej
dorosłości(wybór współmałżonka, założenie rodziny i podjęcie pracy zarobkowej), mogą
sprzyjać jej dalszemu rozwojowi. Jednym z głównych zadań wczesnej dorosłości jest
założenie rodziny. Jednym z bardzo ważnych zdarzeń życiowych doświadczanych w tym
okresie, jest zawarcie związku małżeńskiego. Tym samym człowiek wkracza w nowe role
społeczne: współmałżonka, a następnie rodzica. Jak już wspomniano, wypełnianie
obowiązków wynikających z tych ról wymaga od jednostki osiągnięcia pewnego stopnia
dojrzałości przejawiającej się np. umiejętności nawiązywania intymnych związków,
zdolnością do podejmowania samodzielnych decyzji, czy odpowiedzialnością za drugiego
człowieka. Role rodzinne mogą stymulować dalszy rozwój. Rodzina jako środowisko rozwoju
każdej tworzącej jej jednostki, jednocześnie sama podlega zmianom pod wpływem rozwoju
tych jednostek.
Aktywność człowieka dorosłego koncentruje się wokół pracy. Osiągnięcie 16 roku życia
uprawnia do podjęcia pracy zawodowej. Zwykle jednak jej rozpoczęcie poprzedza drugi okres
przygotowania do zawodu czy zdobywania doświadczenia. Dorosłość utożsamiana jest przez
niektórych badaczy z podjęciem pracy zawodowej. Świadczy to bowiem o samodzielności
jednostki i daje szansę uzyskania niezależności ekonomicznej, a także wymaga
odpowiedzialnej postawy wobec obowiązków i działań wynikających z przyjętej roli
zawodowej. Podjęcie aktywności zawodowej wiąże się tez z poszerzeniem kręgów życia
społecznego, wyjściem poza środowisko rodzinne czy najbliższych przyjaciół. Praca
zawodowa podejmowana jest nie tylko ze względu na to, że stanowi źródło utrzymania, ale
także dostarcza osobistej satysfakcji i sprzyja rozwojowi nowych interakcji społecznych.
Dorośli w poszczególnych okresach życia, ujawniają różne postawy wobec pracy. Młodzi
dorośli zainteresowani są rozwojem kariery zawodowej, podczas gdy w okresie średniej
dorosłości ważna jest stabilizacja zawodowa. D.E. Super biorąc pod uwagę stopień
zaangażowania w aktywność zawodową wyróżnia następujące stadia rozwoju zawodowego:
1. Stadium eksploracji- gdy jednostka przymierza się do ról zawodowych.
2. Stadium stabilizacji- gdy po dokonaniu wyboru, znajduje trwałe miejsce i pole działania
zawodowego. Można tutaj zaobserwować proces adaptacji do warunków pracy, a następnie
wzmożoną aktywność zawodową. Zmiany techniczne, oraz społeczno-ekonomiczne
obserwowane we współczesnym świecie modyfikują nieraz przebieg aktywności zawodowej
w tym stadium, często bowiem po osiągnięciu pewnego stopnia stabilizacji zawodowej
dorosły zmuszany jest do zmiany rodzaju pracy.
3.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)