To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ROZWÓJ PROCESU OD SCHYŁKU ŚREDNIOWIECZA Proces cywilny Proces cywilny włoski. Zasady procesu rzymsko-kanonicznego. rozdział na proces w sprawach cywilnych i w sprawach karnych oparty na prawie rzymskim i kanonicznym, powstał w odpowiedzi na rozwijające się stosunki gospodarcze w XIII w Pisemność postępowania - głównie przez wymianę pism procesowych stron. Skargowy Dyspozycyjność (rozporządzalności) - tylko od woli strony zależało rozpoczęcie procesu oraz same strony dysponowały swymi prawami procesowymi i materialnymi Kontradyktoryjność (sporność) - sędzia działał tylko na wniosek strony, a nie z urzędu → oparty na zasadzie prawdy formalnej - wyrok wydany na podstawie stanu rzeczy przedstawionego przez strony → paremia: co nie jest zawarte w aktach, nie istnieje w ogóle ( quod non est in actis, non est in mundo ). Legalna teoria dowodowa Stadia procesu. Litis contestatio. dwa stadia procesu - przed i po litis contestatio (spór stawał się umocniony przed sądem, tzn. nikt nie mógł nic zmienić, ani się wycofać bez zgody strony i sądu) wniesienie przez powoda pozwu wraz z pisemną skargą (nazwisko powoda, przedmiot roszczenia, określenie sądu, podstawę prawną, nazwisko pozwanego) → sędzia pozywał (jeśli formalnie wszystko było ok.) pozwanego i ustalał termin stawienia się w sądzie → pozwany mógł wnieść pisemną obronę podnosząc zarzuty : ekscepcje deklinatoryjne zwalniały od wdania się w spór, np. sprawa osądzona, sprawa z ugodą ekscepcje peremptoryjne mogły być udowadniane po wdaniu się w spór, np. przedawnienie, spełnienie roszczenia, ekscepcje dylatoryjne powodowały chwilowe odroczenie sprawy, np. właściwość sądu Na to powód odpowiadał repliką , a pozwany dupliką itd. Gdy pozwany zaprzeczał a nie mógł udowodnić ekscepcji nastąpiło wdanie się w spór . Po litis contestatio - merytoryczne rozpoznawanie sporu nadal jako wymiana pism miedzy stronami. Badanie sprawy poprzez eliminacje faktów bezspornych i ustalanie faktów wymagających udowodnienia poprzez (z prawa kanonicznego) metodę wyodrębniania pozycji spornych w sprawie i wymagających udowodnienia w postaci tzw. artykułów dowodowych - powód w piśmie wymieniał w krótkich zdaniach ( pozycjach ) kwestie, a pozwany się do nich ustosunkowywał. Punkty sporne stawały się przedmiotem postępowania dowodowego (ciężar dowodu na tym, kto twierdzi a nie zaprzecza). Po zakończeniu postępowania dowodowego ( Dowody - najważniejszy- przyznanie się strony; inne - przysięga stron, świadkowie i dokumenty) sędzia wydawał wyrok (na podstawie akt) zwany stanowczym (przedstawnowczy - dotyczy kwestii dodatkowych)
(…)
… w. proces inkwizycyjny wprowadzany wraz z umacnianiem się absolutystycznych form → centralizacja organizacji sądowej i odebranie jej z rąk notabli, liczne ustawodawstwa dotyczące procesu karnego i prawa karnego materialnego
Niemcy - Carolina - choć utrzymała postępowanie skargowe, to wniesienie skargi połączone było z zatrzymaniem skarżącego do ukarania w razie nieudowodnienia winy pozwanemu. Bezpieczniej…
… inkwizycyjnego. wszczynane z urzędu przez sędziego lub specjalny organ (Francja - prokurator królewski) na podstawie doniesienia, informacji publicznej, informacji powziętej przez inkwirenta, schwytania itp.
odrodzenie się instytucji rugowników
PIERWSZE STADIUM - inkwizycja generalna (postępowanie informacyjne - Francja) - ustalenie czynu przestępnego i zebranie poszlak potrzebnych do wdrożenia śledztwa przeciw…
… występujących jako świadkowie (kobiety, infamisi, dzieci przeciw rodzicom, itp)
rozbudowany system tortur - szczególny środek dowodowy - ordalia → zwyczaj „pławienia" oraz szukanie znaków diabelskich metodą nakłuć. W toku postępowania trzymane w beczkach zawieszonych nad ziemią.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)