To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozwój katastru w Polsce po 1955 i szczególne etapy jego rozwoju.
Etapy rozwoju katastru nieruchomości (ewidencji gruntów i budynków) w latach 19552008r.
2 luty 1955 - Dekret o ewidencji gruntów i budynków.
Nowe założenia dla tej instytucji nie wykazują istotnych różnic programowych w porównaniu
z przepisami dekretu z 47 r. Nowy dekret nadawał operatowi ewidencyjnemu charakter
dokumentu publicznego ( dane nie mogą być kwestionowane). Dekret z 47 dopuszczał
kwestionowanie i obalanie danych przez danych przez sądy. Założenia ewidencji gruntów
postanowiono przeprowadzić w dwóch etapach:
I etap- 1955-1956 zdaniem docelowy było opracowania tzw. rejestrów ewidencji gruntów,
wysiłek został skierowany na jak najszybsze uzyskanie danych o gruntach dla potrzeb
wymiaru podatku gruntowego, skupu i obowiązkowych dostaw. Był to etap
przygotowawczy przeprowadzono generalny przegląd wszystkich istniejących materiałów
geodezyjnych, które mogłyby stanowić punkt wyjścia do dalszych prac technicznych oraz
aktualizacje danych o gruntach i ich właścicielach przez wykonanie pomiarów
uzupełniających i dochodzeń.
II etap- 1957-1958 formalnie zapoczątkowało go rozporządzenie w sprawie klasyfikacji
gruntów z 1956 roku, której jednolite wykonanie było niezbędnym warunkiem
zrealizowania dekretu o nowej EG ( jednolitego katastru). W II etapie przewidywano
przeprowadzenie pomiarów dla około 30% obszaru kraju, dla pozostałych zakładano
wykorzystanie istniejących materiałów kartograficznych. Pierwotny termin zakończenia
prac nie został dotrzymany.
- uzyskanie najbardziej wiarygodnych danych o gruntach na podstawie dostępnych
materiałów
- konfrontacja z rzeczywistością, sporządzenie podkładów mapowych stwierdzenie
faktycznego stanu władania gruntami
8 września 1956 – Instrukcja Ministra Gospodarki Komunalnej w sprawie zakładania i
prowadzenia ewidencji gruntów, zasad sporządzania wykazów gruntów oraz opłat za odrysy z
map i za odpisy i wyciągi z rejestrów i dokumentów stanowiących część operatu
ewidencyjnego na obszarze m. st. Warszawy, m. Łodzi i miast stanowiących powiaty.
20 luty 1969 – Zarządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej w sprawie
ewidencji gruntów
W toku zakładania EG II etapu wykonawca prac geodezyjnych nie przeprowadzał
postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia osoby właściciela, lecz opierał się wyłączni na
przedstawionych dokumentach luba na oświadczeniach przedstawicieli wsi w ten sposób w
rejestrach gruntów nie zawsze ujawniany był właściciel czy władający gruntem. Dopiero po
wydani instrukcji z 20 lutego 1969 roku wprowadzony został obowiązek udokumentowania
prawa do gruntów. Od 1971 osoby władające gruntami drogą uwłaszczenia uznane zostały za
właścicieli.
17 maja 1989 – Prawo geodezyjne i kartograficzne
(ustalono, że ma powstać baza informacji o budynkach)
W zakresie podstaw prawnych EGiB obowiązuje, jako regulacja prawna wyższego rzędu
Ustawa z 17 maja 1989 – Prawo geodezyjne i kartograficzne, która uchyliła dekret z 1955r.
Pierwszym
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)