W 19-stronicowej pracy w formacie doc można zapoznać się z poszczególnymi rodzajami pedagogiki, na przykład: pedagogika pozytywistyczna, pedagogika kultury, waldorfska, pragmatyzmu, Petera Petersena, krytyczna, Janusza Korczaka, antyautorytarna, emancypacyjna, międzykulturowa, ekologiczna, negatywna, postmodernizmu i inne. W tekście można trafić przykładowo na pojęcia: hermeneutyka, pedagogika religii, pedagogika Celestyna Freineta, podstawowe pojęcia pedagogiki, fenomenologia, fenomenologiczna, behawioryzm, pedagogika empiryczna, Johan F. Herbart, system pedagogiczny, scjentyzm, nauka wg scjentystów, Lebensphilosophie, J.W. Goethe, warstwicowa koncepcja wychowania, myśl personalistyczna w praktyce wychowawczej, interpretowanie dokumentów pisanych, Heidegger, Sartre, Camus, wolność wewnętrzna, agnostycyzm, ateizm, trzy niebezpieczeństwa czyhające na człowieka, egzystencjalne kategorie pedagogiczne, wychowanie humanistyczne, działalność kościołów, J. Dewey, metoda projektów, plan daltoński, Henryk Rowid szkoła twórcza, pedagogika nowego wychowania. Ponadto w tekście zapoznać można się z takimi tematami i pojęciami jak: nauczanie zindywidualizowane, obiektywizm pedagogiczny, O. Declory, pedagogika waldorfska, eurytmia, Waldorf Schule, ruch oświatowy, współpraca z domem rodzinnym, pragmatyzm, W. James, pedagogika Marii Montesorii, samodzielność, uczenie przez działanie, koncentracja, indywidualny tok rozwoju, system wychowania dzieci, idea samorządności Janusza Korczaka, usamodzielnianie dziecka, selekcja dzieci, fiszki autokreatywne, korespondencja międzyszkolna, Andrea Folkierska, wrodzony zmysł rzeczywistości, wyzwolenie się spod społecznej dominacji, emancypacja, samoregulacja, kształtowanie człowieka, natura człowieka, kultura wizualna w pedagogice, hermeneutyka literaturoznawcza, fenomenologia, filozofia pedagogiki, wychowanie, kształcenie, nauczanie, osobowość, teorie osobowości, intelektualizm, relatywizm, indywidualizm.
Przygotowano na podstawie podręcznika Pedagogika Z. Kwieciński, B, Śliwerski,PWN Warszawa2003.
Pedagogika pozytywistyczna
Rzeczywistym twórcą kierunku stał się A. Comte, otwierający w dziejach filozofii, kultury i nauce o społeczeństwie "epokę pozytywizmu". Mianem filozofii pozytywnej określił on taką, która: zajmuje się wyłącznie przedmiotami rzeczywistymi, nie zaś urojonymi. bada rzeczy dostępne umysłowi, a nie tajemnice. rozważa tylko tematy pożyteczne. służy polepszeniu życia, a nie zaspokojeniu czczej ciekawości. ogranicza się do przedmiotów, o których można uzyskać wiedzę pewną. zajmuje się kwestiami ścisłymi. dąży do pozytywnych wyników i osiąga je. nie ogranicza się do negatywnej krytyki. wystrzega się twierdzeń absolutnych i zastępuje je względnymi.
Comte wyparł się nie tylko metafizyki, ale także teorii poznania, logiki, metodologii, psychologii. W etyce stosował jedyną, sformułowaną przez J.S. Milla zasadę - utylitaryzmu. Hasłami jej były ludzkość, postęp i ład. W XX w. M. Schlick, R. Carnap, a przede wszystkim O. Neurath, nawiązując do drugiego pozytywizmu (empiriokrytycyzmu), utworzyli Koło Wiedeńskie i rozwinęli neopozytywizm (empiriokrytycyzm) Neopozytywistów obowiązywała maksymalna ścisłość logiczna, zdecydowanie racjonalistyczna postawa, bezwzględne przestrzeganie praw i zasad logiki, tak w myśleniu (dociekaniu i uogólnianiu), jak też w mówieniu. L. Wittgenstein powtarzał: trzeba milczeć, jeśli nie może się mówić logicznie. Główne hasło neopozytywistów to: jedność nauki i fizykalizm. Do jedności
(…)
… tak rozumianego świata, bo powstaje błędne koło, które popełnia realista naturalizujący świadomość. Potrzebne jest zatem inne spojrzenie na świadomość, do której droga prowadzi według Husserla przez odpowiednie redukcje. Fenomenologia klasyczna (powrót do rzeczy samych), skupia się bowiem na opisie (psychologia opisowa - jak chciał jej twórca Edmund Husserl - 1859-1938), a nie na wyjaśnianiu czy analizie…
…. do uzyskania bezpośredniego doświadczenia tego, co dane, fenomenów (Edmund Husserl, 1859-1938). Behawioryzm (angielskie behaviour - zachowanie się), kierunek w psychologii XX w., popularny szczególnie w USA. Polega na odrzuceniu pojęcia świadomości oraz introspekcji jako metody subiektywnej i na badaniu wyłącznie bodźców bądź ich układu (sytuacji) i reakcji fizjologicznych im odpowiadających…
… bezpośrednio
przyroda nie jest jedyną postacią bytu
kultura nowożytna jest zła i powinna być obalona
Pedagogika kultury
wywodzi się z prądu pedagogiki humanistycznej bywa określana jako „pedagogika ludzkiej duchowości. Ogólny jej kierunek wyznaczył Wilhelm Dilthey (skonstruował tzw. filozofię życia) a pośrednio także Hegl, Humboldt. Pedagogika kultury postrzega człowieka jako istotę kulturotwórczą, złożoną…
… artykulację różnic i wspólnych interesów tego wielowymiarowego ruchu edukacyjnego. W ponowoczesnej pedagogice postuluje się oparcie edukacji na tekstach kultury popularnej i wiedzy potocznej. Kładzie się nacisk, na niemal nieobecną w tradycyjnej szkole, kulturę wizualną (TV, wideo, reklama, rzeczywistość wirtualna itp.), która coraz silniej kształtuje życie społeczne. Pojawiają się też artykulacje…
… sensów polegający na uzgodnieniu ujęć obiektywnych z subiektywnymi za pomocą myślenia paradoksalnego (z pominięciem zasady niesprzeczności); jest różnie rozumiana, np. jako: metoda interpretacji (rozumienia) ludzkich wytworów występujących poza psychiką, przeciwstawiana obiektywnej analizie zjawisk przyr. (W. Dilthey); refleksja filozoficzna dotycząca wszelkich form ekspresji, np. mitów, symboli…
… określone zachowania oraz warunki wzmacniające owe zachowania. Przedstawiciele: John Dollard, Neal Miller Teoria uczenia się społecznego - zwraca uwagę na społeczny aspekt kształtowania się osobowości tj. bodźce i wzmocnienia społeczne. Przedstawiciele: Albert Bandura Środowisko - ogół elementów ożywionych i nieożywionych, naturalnych jak i powstałych w wyniku działalności człowieka, występujących…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)