Rodzaje i funkcje błędu w prawie karnym skarbowym - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 210
Wyświetleń: 2198
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Rodzaje i funkcje błędu w prawie karnym skarbowym - omówienie  - strona 1 Rodzaje i funkcje błędu w prawie karnym skarbowym - omówienie  - strona 2 Rodzaje i funkcje błędu w prawie karnym skarbowym - omówienie  - strona 3

Fragment notatki:

Rodzaje i funkcje błędu w prawie karnym skarbowym
Karniści definiują ogólne pojęcie błędu jako niezgodne z rzeczywistoś­cią jej odbicie w świadomości człowieka. Inaczej mówiąc, jest to różnica pomiędzy obiektywną rzeczywistością a jej odzwierciedleniem w świado­mości człowieka.
Wówczas mówi się o urojeniu. Drugą postacią błędu jest nieświadomość. W Kodeksie karnym skarbowym problematykę błędu reguluje art. 10. Treść poszczególnych jego paragrafów daje podstawę do wyodrębnienia następujących kategorii błędu:
błąd co do okoliczności stanowiącej ustaw owe znamię czynu zabronio­nego (art. 10 § ł KKS).
błąd co do okoliczności stanowiącej znamię typu uprzywilejowanego (art. 10 § 2 KKS).
błąd co do okoliczności wyłączającej bezprawność czynu (art. 10 § 3 KKS),
błąd co do karalności czynu (art. 10 § 4 KKS)
Pierwszy z wymienionych, tj. błąd co do okoliczności stanowiącej ustawowe znamię czynu zabronionego, wyłącza w myśl art. 10 § 1 KKS umyślność, zatem pozostający w takim błędzie nie popełnia czynu umyśl­nie. Jeżeli przyjmuje się założenie oddzielenia winy od strony podmioto­wej, sprowadzające się do tezy, że czym innym jest strona podmiotowa (czyli umyślność bądź nieumyślność), czym innym zaś wina, to błąd co do znamienia ustaw owego nie wyłącza winy, a wyłącza umyślność. W prawie karnym skarbowym zatem do rozpoznania znamion czynu potrzebna jest wiedza o prawie finansowym. Błąd co do przepisów prawa finansowego jest tym samym błędem co do znamienia typu czynu zabronionego, gdyż to znamię ma znaczenie definiowane przez prawo finansowe.
Błąd co do znamienia czynu zabronionego nie wymaga w świetle art. 10 § 1 KKS usprawiedliwienia. Orzecznictwo podkreśla też, że z faktu, że sprawca powinien znać obowiązujące go w danej sytuacji przepisy finan­sowe, nie wynika jeszcze, że je na pewno zna. Należy to dopiero w postę­powaniu ustalić. Nie jest to oczywiście łatwe, ale to kwestia dowodowa. Konsekwencją błędu co do znamienia jest wyłączenie umyślności, co nie oznacza automatycznie wyłączenia wszelkiej odpowiedzialności karnej skarbowej.
Teoretycznie może odpowiadać za czyn nieumyślny, je­żeli w danym przypadku Kodeks karny skarbowy przewiduje nieumyślną formę takiego czynu. W praktyce jednak ze względu na niemal całkowi­tą depenalizację zachowań nieumyślnych błąd co do znamienia wyłączy w ogóle odpowiedzialność karną skarbową, sprawca bowiem nie może od­powiadać za czyn umyślny, zaś nieumyślna jego forma, z wyjątkami paser­stwa akcyzowego i celnego, nie jest przewidziana.
Drugim po błędzie co do znamienia typem błędu jest ujęty w art. 10 § 2 KKS błąd co do znamienia typu uprzywilejowanego, zwany również uro­jeniem typu uprzywilejowanego. Urojenie to polega na błędnym przeko­naniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od której zależy łagodniejsza odpowiedzialność. Jeżeli to błędne przekonanie jest usprawiedliwione, sprawca, który w takim przekonaniu dopuszcza się czynu zabronionego, odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność, czyli odpowiada za typ uprzywilejowany, który sobie uroił, pomimo że faktycznie zrealizował znamiona typu pod­stawowego. W takiej sytuacji zarzut stawia się sprawcy nie za to, co fak­tycznie zrobił, ale za to, co obejmował swoją świadomością, z czego wy­nika wniosek, że funkcją błędu co do znamienia typu uprzywilejowanego jest redukcja, czyli zmniejszenie winy.


(…)

… może odstąpić od wymierzenia kary łub środka karnego w po­staci przepadku przedmiotów albo ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów obję­tych zakazem wytwarzania, posiadania, obrotu, przechowywania, przewo­zu, przenoszenia lub przesyłania pod groźbą kary.

…, ale za to, co obejmował swoją świadomością, z czego wy­nika wniosek, że funkcją błędu co do znamienia typu uprzywilejowanego jest redukcja, czyli zmniejszenie winy.
Z reguły jednak błąd co do znamienia typu uprzywilejowanego będzie polegał na urojeniu małej wartości lub nieprzekroczenia ustawowego progu wartości przed­miotu czynu (transferu, obrotu) lub należności publicznoprawnej uszczu­plonej lub narażonej…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz