To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Roboty wykończeniowe
Roboty wykończeniowe wykonuje się na odcinkach gotowej, ustabilizowanej obudowy stałej i są związane z ostatecznym jej uszczelnieniem, izolacją, a także układaniem nawierzchni, posadzki lub licowych warstw wykończeniowych. Ponieważ roboty te dotyczą całego obwodu obudowy, to są one zwykle w kolizji z robotami montażowymi, zwłaszcza z transportem urobku j materiałów czy elementów budowlanych. Uszczelnienia i izolacje obudowy wymagają bardzo starannego oczyszczenia, a często i osuszenia obudowy, aby zapewnić środkom uszczelniającym lub izolacyjnym dokładne trwałe przyleganie do obudowy. Izolację należy układać na dokładnie wyrównane powierzchnie, w celu umknięcia jej przebicia i bez ostrych jej załamań, aby nie spowodować spękań, zwłaszcza w późniejszym okresie w wyniku starzenia się materiałów izolacyjnych. Szczególnej troski wymaga prawidłowe połączenie izolacji czy to poprzez splot nakładek, czy też drogą zgrzewania termicznego. Najbardziej odpowiedzialnym elementem jest łączenie izolacji wykonywanej etapami w różnych okresach i izolacji przechodzącej przez przerwy dylatacyjne. W tych przypadkach musimy sprawdzić, czy izolacja nie uległa lub nie ulegnie uszkodzeniu po jej połączeniu, wykonaniu. Często izolacja musi być nie tylko szczelna, ale i podatna, elastyczna. Tylko bardzo solidnie, fachowo wykonana izolacja będzie spełniać swoją rolę w złożonych warunkach pracy konstrukcji podziemnych.
W procesie uszczelniania obudowy ważną rolę odgrywa iniekcja górotworu w bezpośrednim otoczeniu wyrobiska, można powiedzieć, że uszczelniamy układ obudowa-górotwór. Iniekcję na ogół wykonujemy dwu- lub trzykrotnie, toteż dostęp do obudowy musi być zapewniony w bardzo szerokim zakresie. Iniekcje prowadzimy przez pozostawione lub nawiercone otwory w obudowie. Średnica otworów wynosi około 40 mm, a ich długość nie powinna przekraczać grubości obudowy na więcej niż 5-10 cm. Pierwszy rząd otworów lokalizuje się na wysokości około 1,0 m nad spągiem wyrobiska, a ich rozstaw waha się w granicach 1,0-2,5 m. Iniekcję środków uszczelniających wykonujemy pod ciśnieniem 0,4-1,0 MPa, zwiększając ciśnienie przy każdej powtórnej iniekcji. W przypadku pojawienia się lokalnej nieszczelności i lokalnego zacieku przewiercamy dodatkowe otwory, nieco dłuższe (10-20 cm) X dokonujemy dodatkowej iniekcji środków uszczelniających pod podwyższonym ciśnieniem nawet do 2,0 MPa.
Po uszczelnieniu obudowy wykonujemy nawierzchnie lub posadzki w zależności od przeznaczenia budowli podziemnej. Prace te są często wykonywane pod ruchem środków transportu, jaki odbywa się wewnątrz budowli, musimy wiec zastosować jedno z dwóch najczęściej przyjmowanych rozwiązań:
• tory kolejki lub taśmociągi układamy na pomostach wspartych na ścianach obudowy (rys. 11.4),
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)