To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
REWIZJONIZM II Międzynarodówka - rozwiązanie w I Międzynarodówki przyczyniło się do wzrostu ideowej chwiejności w ruchu robotniczym
- w 1889 roku powołano II Międzynarodówkę
- celem była koordynacja prac międzynarodowego ruchu robotniczego i walka z ustrojem kapitalistycznym
- początkowo w Międzynarodówce żywe były tendencje marksistowskie
- pod koniec wieku XIX do głosu zaczęły dochodzić hasła oportunistyczne, zwane rewizjonistycznymi
- przeciwstawiające się podstawowym tezom rewolucyjnego marksizmu
- w II poł. XIX w. w środowisku robotniczym, rozgorzała dyskusja na temat stosunku do kapitalistycznego państwa
1. profil rewolucyjny
- naukowy socjalizm Marksa i Engelsa - właściwym rozwiązaniem tej kwestii jest rewolucja
2. skłaniał się raczej ku reformom (reformizm) - rezygnowano z rewolucji
- w II połowie XIX w. reformizm był kierunkiem zyskującym coraz większą popularność
- wzrost zamożności osłabiał radykalizm klasy robotniczej
- koncepcja rewizjonizmu zakładała współpracę miedzy robotnikami i kapitalistycznym państwem
- odrzucała rewolucję jako sposób wyzwolenia klasy robotniczej
- rewizjonizm bazował na poczuciu „pokojowego rozwoju kapitalizmu” i możliwości bezkonfliktowej współpracy proletariatu z
kapitalistami
- rozwój tzw. arystokracji robotniczej oraz napływ do poszczególnych partii socjaldemokratycznych elementów
drobnomieszczańskich i inteligenckich
- bazę społeczną rewizjonizmu tworzyli m.in.: drobni kupcy, rzemieślnicy, inteligencja
Edward Bernstein - twórcą rewizjonizmu, działacz II Międzynarodówki, socjaldemokrata, współpracownik Engelsa
- "Zasady socjalizmu i zasady socjaldemokracji"
- przeciwstawiał się dyktaturze proletariatu, partiom polecał głównie zajmowanie działalnością reformatorską
Zaproponował rewizję socjalizmu
- analiza i krytyka stosunków społecznych, której dokonali Marks i Engels w XIX była trafna
- robotnicy byli wtedy przedmiotem niekontrolowanego wyzysku - zrozumiałe było postrzeganie rewolucji jako jedynej
skutecznej formy rozwiązania takich problemów
- na przełomie XIX i XX wieku perspektywa rewolucji jest bezzasadna z dwóch względów
1. u schyłku XIX wieku funkcjonowała już zupełnie inna klasa robotnicza
- kapitalizm rozwinął się wbrew przewidywaniom Marksa
- nie nastąpiła dalsza pauperyzacja klasy robotniczej
- rozwarstwienie klasy robotniczej - ludzie należący do najwyższej warstwy robotniczej uzyskiwali takie dochody, że
można je zakwalifikować do klasy średniej, nastąpił także wzrost dochodów robotników z innych klas
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)