Regulacyjna Teoria Temperamentu (jedna z wersji)
REGULACYJNA TEORIA TEMPERAMENTU
Koncepcja polskiego psychologa Jana Strelaua, stanowiąca kontynuację badań nad temperamentem Pawłowa. W koncepcji tej temperament jest pojęciem dwuwymiarowym - na poziomie energetycznym i czasowym. Na poziomie energetycznym temperament charakteryzują dwie cechy: aktywność i reaktywność.
AKTYWNOŚĆ- określa zakres podejmowanych przez jednostkę z własnej woli czynności, jednostki wysokoreaktywne są mało aktywne natomiast niskoreaktywne (silne) są aktywne, ponieważ aktywność wiąże się z dużą stymulacją.
REAKTYWNOŚĆ- warunkuje siłę reakcji jednostki na bodźce zmysłowe i emocjonalne, warunkuje też wytrzymałość na te bodźce i zapotrzebowanie na stymulacje, czyli dopływ bodźców.
W wymiarze czasowym temperament można opisać następującymi cechami:
RUCHLIWOŚĆ- cecha temperamentu, która określa zdolność jednostki do szybkiego dostosowywania się do zmieniających się sytuacji, określa też zdolność wykonywania kilku dających się ze sobą połączyć czynności w jednym czasie. Jednostki wysokoreaktywne bardzo szybko przystosowują się do zmieniających się bodźców i sytuacji, są też w stanie wykonać kilka czynności na raz i dobrze znoszą spiętrzenie różnych sytuacji. Jednostki niskoruchliwe odwrotnie. Źle znoszą nowe, zmienne środowiska. Nie są w stanie pogodzić dwóch czynności na raz.
SZYBKOŚĆ REAKCJI- wiąże się ona z czasem reakcji (łukiem odruchowym)
TEMPO REAKCJI- określa liczbę określonych zachowań w jednostce czasu (np. liczba słów wypowiadanych na minutę)
RYTMICZNOŚĆ- określa interwały czasowe (odległość między określonymi zachowaniami). Jeśli równe to rytmiczne, jeśli za szybko lub za wolno to nierytmiczne
W najnowszej wersji PERSYWERATYWNOŚĆ to zaleganie emocji, zachowań, zdarzeń.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)