Dr. Rafał Matera
Międzynarodowe Stosunki Polityczne
Wykład VIII - Regionalizm
1. Pojęcie, źródła i funkcje regionalizmu w stosunkach międzynarodowych:
Region - to ograniczona liczba państw, połączona bliskością geograficzną i pewnym stopniem
współzależności politycznej i gospodarczej. Uwzględniając takie czynniki jak: doświadczenia
historyczne, kulturowe, religijne, społeczne i etniczne tradycje, ideologiczne i polityczne preferencje
oraz podział władzy i bogactwa w danej grupie.
Regionalizm - to wszelkiego rodzaju formy współpracy międzynarodowej w postaci różnego rodzaju
sojuszów i związków integracyjnych państw położonych blisko geograficznie. To WSPÓŁDZIAŁANIE
PAŃSTW w ramach OKREŚLONEGO TERYTORIUM POWIĄZANYCH WSPÓLNOTĄ INTERESÓW.
Funkcje regionalizmu w stosunkach międzynarodowych:
integrująca
porządkująca
przymuszająca
dynamizująca
Etapy rozwoju regionalizmu:
pojawienie się świadomości regionalnej w społeczeństwie i elitach
ujawnienie się wspólnoty potrzeb i interesów
wzrost interakcji między państwami i społeczeństwami regionu. Wykształca się potrzeba
regulacji
integracja państw regionu jako najbardziej zaawansowana faza rozwoju regionalnego
Etapy integracji regionalnej:
strefa wolnego handlu; unia celna
wspólny rynek, unia monetarna
unia ekonomiczna; pełna unia ekonomiczna
Formy integracji regionalnej:
integracja sąsiedzka dwustronna
integracja sąsiedzka wielostronna
integracja dwustronna krajów nie sąsiadujących ze sobą
integracja wielostronna krajów nie sąsiadujących ze sobą
integracja wielostronna krajów sąsiadujących i nie sąsiadujących ze sobą, jednak nie
wszystkich krajów członkowskich
integrację wielostronną obejmującą wszystkie kraje członkowskie
Ewolucja regionalizmu – ujęcie historyczne:
Okres międzywojenny:
Richard Nicolas Coudenhove-Kalergi
potrzeba integracji wypływa z następujących źródeł: zagrożenia wewnętrznego,
niebezpieczeństwo zewnętrzne;
Dr. Rafał Matera
Międzynarodowe Stosunki Polityczne
Wykład VIII - Regionalizm
powstanie Unii Paneuropejskiej w 1926 r. (Stany Zjednoczone Europy miały stanowić całość
polityczną i gospodarczą, opartą na fundamentach uniwersalnego narodu o kulturze
chrześcijańsko-hellenistycznej);
projekt Konstytucji przyszłych Stanów Zjednoczonych Europy (1943 r.)
Koncepcje francuskie integracji europejskiej w okresie międzywojennym:
Aristide Briand (1929 r. – plan utworzenia Stanów Zjednoczonych Europy i Unii Europejskiej)
Andre Tardieu (Federacji Państw Naddunajskich)
Praktyczne osiągnięcia:
Mała Ententa Gospodarcza (1933 r. Czechosłowacja, Rumunia, Jugosławia)
Pakt Rzymski (1934 r. Włochy, Węgry, Austria)
Ententa Bałkańska (1934 r. Rumunia, Jugosławia, Grecja i Turcja)
Organizacje stymulujące regionalną współpracę:
Unia Ekonomiczna Beneluksu, 1958, Belgia, Holandia, Luksemburg
Rada Nordycka, 1952 i Nordycka Rada Ministrów, 1971, Dania, Finlandia, Islandia, Norwegia,
Szwecja
Rada Państw Morza Bałtyckiego, 1992 Dania, Estonia, Finlandia, Łotwa, Litwa, Polska, Niemcy,
Norwegia, Szwecja i Rosja
Rada Bałtycka, 1992, Litwa, Łotwa, Estonia
Współpraca Ekonomiczna Państw Morza Czarnego, 1992, Armenia, Azerbejdżan, Bułgaria,
Gruzja, Grecja, Mołdawia, Rumunia, Rosja, Turcja i Ukraina
Grupa Wyszehradzka, 1991, Polska, Węgry, Czechosłowacja (od 1993 Czechy i Słowacja)
Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym Handlu, 1992, Polska, Czechy, Słowacja,
Węgry, Słowenia, Rumunia, Bułgaria
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)