To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
REAKCJE CZŁOWIEKA NA STRES 3.1. MODEL REAKCJI NA STRES Wg. Epsteina reakcje na stres regulowane są dwoma systemami adaptacyjnymi, które pełnią funkcję prewencyjną lub patologiczną.
Znaczenie prewencyjne mają:
Uczenie się nowych zachowań zapobiegających negatywnym skutkom stresu
Regulacja poziomu pobudzenia - minimalizowanie kosztów fizjologicznych
Organizacja systemu pojęciowego, w celu rozpoznania źródeł stresu i zaplanowania sposobów walki ze stresem
System patologiczny (wiąże się najczęściej ze stresem ekstremalnym lub chronicznym) charakteryzuje się:
Zaburzeniami procesów uczenia się (utrudnione korzystanie z doświadczeń)
Zaburzenia deprywacji sensorycznej lub nadmiaru stymulacji (w nerwicach)
Zaburzenia indywidualnego systemu pojęciowego charakterystyczne dla różnego typu psychoz (wycofanie się, zamknięcie)
Model reakcji na stres Reykowskiego: O stresie możemy mówić dopiero, gdy osiągnie określone natężenie - próg stresu.
*Stan stresu jest zespołem reakcji, zmian funkcjonalnych, które daje się zaobserwować bądź zarejestrować w momencie przekraczania przez stresor określonego progu stresu, który jest charakterystyczny dla danej osoby w danym momencie.
Reykowski wydzielił dwa obszary z punktu widzenia wzrostu natężenia stres:
Obszar obciążenia systemu regulacji - gdy reakcje mieszczą się w adaptacyjnym systemie związanym ze zmodyfikowanym, ale skutecznym działaniem człowieka
Obszar przeciążenia systemu regulacji - gdy reakcje mieszczą się w dezadaptacyjnym systemie, działania skoncentrowane są nie na zadaniu, a na obronie przed stresem lub nawet z zaniechaniem wykonywania zadania
Z punktu widzenia przebiegu reakcji na stres Reykowski wyróżnia trzy poziomy:
Tor zmian niespecyficznych (wg. Seyle'go):
Faza ogólnej mobilizacji (wzrost aktywacji i energii, przyśpieszenie tempa akcji, itp)
Faza rozstrajania (narastanie napięcia, przejście do dezadaptacyjnych reakcji; nadkompensacja)
Faza wyczerpania organizmu i dezorganizacji działania (narastanie stresu; dezorganizacja procesów orientacyjnych i psychomotorycznych)
Tor zmian specyficznych (reakcje, których treść zależy od rodzaju stresu):
Reakcje zwalczania stresu (przy obciążeniu) - usuwanie źródła stresu, ponawianie prób walki ze stresem, modyfikacja sposobu działania, bierne podporządkowanie się sytuacji, badanie sytuacji
Reakcje obronne przed stresem (przy przeciążeniu) - takie reakcje mogą przybrać formę realną (np. wycofywanie się, unikanie) i względnie symboliczną (np. fantazjowanie)
Zmiany czynności ekspresyjnych - zachowania wyładowujące; są to reakcje kontrolowane (wyrażanie dezaprobaty w sposób akceptowany), częściowo kontrolowane (wyładowania złości w sposób nieakceptowany) i niekontrolowane (rozpacz, wściekłość, panika)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)