To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
1. Postulaty G. Meada:
Gest wokalny- Naczelna postać symbolu znaczącego. Są to symbole językowe, czyli słowa mówione (mowa).
Znaczące symbole- Stanowią podstawowy element społecznej interakcji i są ogólnie zrozumiałe dla każdego członka społeczeństwa. Dzięki znaczącym symbolom możliwe jest ustalanie społecznych norm i reguł zachowania.
Przejęcie ról- Inaczej naśladownictwo. Poza mową stanowi szczególne znaczenie podczas procesu przyswajania standardów zachowania.
Uogólniony inny- Zbiór społecznych norm zachowania, nieświadomie przejmowany przez poszczególne jednostki. Definicja podana przez samego Meada: Zorganizowaną wspólnotę lub grupę społeczną, która daje jednostce jedność osobowości, można nazwać uogólnionym innym.
Ja przedmiotowe i ja podmiotowe- Dwa wymiary tożsamości. Ja podmiotowe to reakcja organizmu na oczekiwania innych, ja przedmiotowe to zorganizowany zbiór postaw innych jednostek, które przejmuje się samemu.
PODSUMOWANIE: Interakcjonizm symboliczny to teoria, która dużą rolę przypisuje znakom języka (symbolom). Stanowią one klucz dla wspólnego zrozumienia kultur, norm i form zachowań społecznych.
2. Etnometodologia
Indeksykalność- Centralne pojęcie z zakresu analizy etnometodologicznej konstruktorów rzeczywistości. Oznacza zdolność znaków do wskazywania na różne konteksty, wybrane spośród zasobów wiedzy danej grupy. Jest fundamentalną zdolnością znaków, umożliwiającą komunikację.
Kody- To, w co układają się znaki w akcie komunikacyjnym.
Stabilność i kruchość konstruktorów rzeczywistości- Stabilność zapewnia przestrzeganie utartych norm, kruchość pojawia się, gdy normy te zostaną zaburzone, np. gdy na pytanie „jak się masz” (zazwyczaj zadawane bez głębszego zastanowienia), ktoś odpowie pytaniem: „ale jak się mam pod jakim względem? Pracy, domu, finansów…?”
PODSUMOWANIE: Etnometodologia to teoria o metodach konstruowania społecznych rzeczywistości, dotycząca również ich utrzymania, kwestionowania i destrukcji wewnątrz grup społecznych.
3. Teoria działania komunikacyjnego J. Habermas
Czyste typy działań, odniesienie do świata i roszczenie ważnościowe-
Działanie teleologiczne- Podmiot realizuje pewien określony cel lub prowadzi do uzyskania go. Osoby trzecie oceniają wg kryteriów „prawdziwości oraz skuteczności”, czy działanie zakończyło się powodzeniem.
Działanie normatywne- działanie regulowane przez normy akceptowane w grupie, które, w odniesieniu do tych norm, jest zawsze albo słuszne, albo niesłuszne.
Działanie dramaturgiczne- jest ukierunkowane na świat subiektywny. Podmiot inscenizuje, by dokonać prezentacji własnej osoby.
(…)
… do słuszności (działanie regulowane przez normy) w wypadku prawowicie regulowanych działań i roszczenie do szczerości (działanie dramaturgiczne), w wypadku wyjawiania subiektywnych przeżyć.
Roszczenie ważnościowe umożliwia dyskusję o wypowiedziach. Można je wysuwać, czyli zgłosić, można je bronić, oddalić, lub uznać. Na tym etapie komunikacja przechodzi w argumentację.
Rodzaj działania
Roszczenie ważnościowe…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)