To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
. Krytyczna teoria społeczeństwa szkoły frankfurckiej; fałszywa świadomość wg H. Marcusego; teoria działania komunikacyjnego J. Habermasa. Szkoła frankfurcka: MAX HORKHEIMER (1895 - 1973) THEODOR WIESENGRUND ADORNO (1903 - 1969) HERBERT MARCUSE (1898 - 19 79) Rozwijali idee Marksa - marksizm jako naukowa metoda badań nad świadomością społeczną oraz narzędzie krytyki sprzeczności występujących w kapitalistycznym społeczeństwie.
Do dojścia faszyzmu - uważali, że stosunki kapitalistyczne uciskają siły wytwórcze i walczyli z kapitalizmem, wierzyli w rewolucję, popierali stalinizm, krytykowali USA
Po dojsciu faszyzmu do władzy - społeczeństo niemieckie łącznie z proletariatem popiera faszyzm, stracili więc wiarę proletariat (wszyscy byli pochodzenia żydowskiego) i przeszli od krytyki stosunków klasowych(kapitalizmu) do krytyki zachodniej cywilizacji jako całości. Porzucili kategorie Marksa. Przyjęli kategorie ROZUMU i NATURY i za ich pomocą dokonywali owej krytyki całego społeczeństwa zachodniego. Porzucając marksizm oparli się na freudowskiej kategorii psychoanalizy. ADORNO: - krytyka kultury masowej - ogłupia, czyni podatnym na manipulację polityczną
- wyalienowanie kultury wysokiej w imię kultury masowej
2 idee:
1) filozofia oświeca silne indywidua i emancypuje od fałszywej świadomości
2) kultura wysoka umożliwi przebywanie przy przedmiocie bez opanowywania go
W „Dialektyce negatywnej” formułuje program uwolnienia się od stosunków panowania i ucisku dzięki unikaniu ideologii, ogólności, syntez, tworzenia całości oraz dopuszczenia do głosu tego, co konkretne, jednostkowe. Zwłaszcza cierpienie wskazuje na negatywny uciskający charakter rzeczywistości. Nie trzeba dążyć do likwidacji sprzeczności, różnorodności, lecz pozostawić je. Tylko wtedy można zachować wolność i uwolnić się od panowania zniewalającego, totalnego.
Herbert MARCUSE - człowiek posiada naturę dążącą do wolności, szczęścia, potrzeb - współczesne warunki nie pozwalająca taki rozwój, uciskają
- kapitalizm czyni człowieka jednowymiarowym - nastawia się na dobra materialne
- homogenizacja obyczajowa, aksjologiczna, mentalna, kulturowa, pracy
- nadzieję na rewolucję i stworzenie społeczeństwa wolności wiązał z wyzwoleniem sił libidalnych (miłości, erosa, popędów). One przestały być groźne (wbrew Freudowi), trzeba im zaufac. Falszywa swiadomosc to to wyzwolenie popedow ludzkich . TEORIA KRYTYCZNA (czyli ideologia szkoły frankfurdzkiej) do połowy XX wieku wniosła mało nowych pozytywnych idei do filozofii polityki. Głownie ujawniała i krytykowała wszelkie formy panowania i ucisku w społeczeństwach, ale w sposób uproszczony utożsamiała wszelkie formy władzy z panowaniem totalitarnym, zniewalającym. Ponadto nie można w tej teorii odróżnić sfery polityki jako sfery polityczności jako osobnych przedmiotów badań. Władza polityczna zlewa się z władzą w ogóle.
(…)
… zlewa się z władzą w ogóle. JURGEN HABERMAS (ur. 1929) - dokonał bardziej interesującej analizy problemów władzy politycznej.
- nie był w szkole frankfurdzkiej mile widziany, nie robił doktoratu we Frankfurcie, bo go tam nie chcieli
- jest jednak przedstawicielem późnego okresu szkoły frankfurdzkiej
- krytykuje utylitaryzm, liberalizm, instrumentalne traktowanie polityki, akceptuje za to liberalne…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)