To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Princypium uniwersalizacji Dzięki potrójnej abstrakcji można uznać, iż Kant oczekuje za wskazaniem najlepszej racji za rozwiązaniem dylematu moralnego. Żądanie wskazania najlepszych racji implikuje, iż owe racje będą stanowiły w sposób analogiczny do faktów, swoiste uzasadnienie dla sformułowania oraz wyboru pewnej normy działania. Samej normie działania będzie przysługiwał ANALOGON kwalifikacji prawdziwościowej sądów deskryptywnych. Innymi słowy na gruncie teorii dyskursu w przypadku każdego z jej twórców, przyznaje się normom moralnym charakter kognitywistyczno-poznawczy, co zabezpiecza ją przed ewentualna relatywizacją. Normom nigdy nie przysługuje klasyfikacja prawdziwościowa!!! Normy nie mogą być ani prawdziwe ani fałszywe, nie mogą też być ani dobrze ani źle uzasadnione. Można jedynie sprawdzić czy obowiązują czy nie!!!
Stanowisko kognitywistyczne → bo rację stanowią analogon, analogon do faktów…
Teza o uzasadnialności roszczeń normatywnych (analogon) jest w teorii dyskursu ściśle związana z inną tezą, taką iż uzasadniona jest ta teza, która zasługuje na powszechne uznanie tych, których dotyczy (do których jest kierowana). Przekonanie to wynika z roszczenia do uniwersalnej ważności danej normy.
Uniwersalna ważność implikuje powszechne zastosowanie (możliwość powszechnego zastosowania). W teorii dyskursu obiektywność kategorii wolości (Kanta) zostaje zastąpiona przez a priori faktyczności (każdy musi wyrazić fatyczną zgodę) realnej wspólnoty komunikacyjnej, tzn. przez socjo-kulturową formę życia (czyli przez a aprioryczne założenie, że wszyscy jesteśmy zanurzeni w socjo-kulturowych formach życia). → Kantowski test uniwersalności w teorii dyskursu zostaje zastąpiony na rzecz faktycznego dyskursu.
Kantowska władza praktycznego sądzenia ulega transformacji w demokratycznie prowadzony dyskurs publiczny (odejście od Kanta), którego celem jest wskazanie najlepiej uzasadnionych racji na rzecz normy. Punkt ciężkości spoczywa na niemonologiczno-logicznym (w przeciwieństwie do ujęcia Kanta), a intersubiektywnym uzasadnieniu normy. Albowiem transcendentalne struktury podmiotowe zajmują transcendentalne struktury intersubiektywnej subiektywności.
Apel, Etyka dyskursu jako etyka odpowiedzialności → Najważniejszym punktem transformacji jest od Kanta jednostka. Zostaje zaakceptowana przez wszystkie jednostki regulatywna idea osiągalności konsensu przez wszystkich zainteresowanych. Na niej opiera się wprowadzenie sensu i konkretyzacja od Kanta. Rozszyfrowanie państwa celów do idei komunikacji międzyludzkiej. Habermas → 2 zasady odpowiadające dwóm momentom imperatywu kategorycznego Kanta:
Do momentu a priori → formalna zasada uniwersalizacji U → Każda prawomocna norma musi spełniać ten warunek, że skutki i efekty uboczne wypływające przypuszczalnie z jej powszechnego przestrzegania w celu zaspokojenia interesów każdego, z osobna mogłyby zostać zaakceptowane bez przymusu przez wszystkich zainteresowanych.
(…)
…) powyższych reguł jest konstytutywne dla zakładania każdych racjonalnych aktów mowy…
Bez tego założenia nie moglibyśmy skutecznie komunikować się z innymi (konsekwentnie zatem czynimy takie założenie).
Komunikacja oznacza, że kto argumentuje, ten uznaje implicite wszystkie roszczenia, wszystkich uczestników, które mogą być uzasadnione przez racjonalne argumenty i zobowiązuje…
… komunikacji mogą pełnić funkcję krytyczną wobec warunków rzeczywistych, oraz trzeba zauważyć, że aproksymacja (przybliżenie) idealnej sytuacji jest przecież możliwe, a to już coś.
Habermas → Faktyczności obowiązywanie
Idealny moment bezwarunkowości tkwi głęboko w faktycznych procesach dochodzenia do porozumienia, ponieważ roszczenia ważnościowe ukazują janusowe oblicze: jako roszczenia wykraczają…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)