To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przywileje oraz immunitety a państwa trzecie
Dane państwo nie ma prawnomiędzynarodowego obowiązku wpuszczania na swoje terytorium dyplomaty, który w państwie tym nie jest akredytowany.
Sprawa Pierre Soulé z 1854 roku
Władze francuskie oznajmiły, że obcy dyplomata zostanie wpuszczony na terytorium Francji pod warunkiem zobowiązania się przezeń, że na terytorium francuskim nie pozostanie dłużej niż to konieczne dla tranzytu.
Sprawa radzieckiego dyplomaty w Meksyku z 1926 roku
Stany Zjednoczone odmówiły przyznania wizy radzieckiemu dyplomacie akredytowanemu w Meksyku. Chciał on wrócić na swą placówkę przejeżdżając przez terytorium USA. Władze Stanów Zjednoczonych wyjaśniły (choć, na dobrą sprawę wyjaśnienia nie były konieczne), że dyplomata zajmował się komunistyczną propagandą. Jeżeli jednak państwo wyrazi zgodę na przekroczenie granicy oraz na przebywanie na jego terytorium przez obcego dyplomatę, to w taki przypadku, pod pewnymi warunkami zobowiązane jest przyznać mu pewne ograniczone przywileje. Przywileje przysługują, gdy dypomata znajduje się na terytorium danego państwa:
Będąc w podróży w celu objęcia urzędu dyplomatycznego w innym państwie.
Będąc w podróży w celu powrotu do państwa, w którym pełni swój urząd.
Sprawa Teja (sądy brytyjskie, 1971 rok)
Przedstawiciel rządu kostarykańskiego przedstawił paszport dyplomatyczny oraz kredencjały, w których stwierdzano, że pełnił funkcję doradcy ekonomicznego rządu Kostaryki, zajmującego się problematyką budowy walcowni w Kostaryce. Odbywając krótkie wizyty w różnych państwach świata zapoznawał się z metodami rozwoju przemysłu ciężkiego. Nie był jednak akredytowany jako przedstawiciel dyplomatyczny przy żadnym rządzie, czy głowie państwa.
W czasie wizyty w Wielkiej Brytanii został zatrzymany na podstawie wniosku o ekstradycję wystawionego przez Republikę Indii. W toku postępowania ekstradycyjnego sąd wskazał, że immunitety i przywileje nie służą mu na gruncie art. 40 konwencji wiedeńskiej (dotyczącego obowiązku ich przyznawania przez państwa trzecie). Jeden z sędziów stwierdził, co następuje: „Teja przybył do Wielkiej Brytanii z Genewy, a potem do Genewy zamierzał wrócić. Miał bilet lotniczy na rejsy dookoła świata, a jego podróż zaczynała się i kończyła w Kostaryce”. Osobie, która nie zmierza do miejsca, w którym pełni funkcje dyplomatyczne i nie wraca do swego kraju z miejsca, w którym pełni takie funkcje - państwo trzecie nie musi przyznawać przywilejów i immunitetów. Będąc w podróży w celu powrotu do swego państw podróżując z państwa, w którym pełnił swój urząd.
W opisanych wyżej przypadkach dyplomata nie jest zobowiązany do podróżowania najkrótszą trasą, aczkolwiek w przypadku przerwania podróży dla celów czysto osobistych państwo nie ma obowiązku przyznawania przywilejów.
(…)
….
Jeżeli jednak państwo trzecie nie uznaje państwa wysyłającego lub państwa przyjmującego dyplomatę to nie ma obowiązku honorowania przywilejów ani immunitetów, nawet w tym ograniczonym zakresie.
Przykład dotyczący Sahary Zachodniej
Sahara Zachodnia utrzymuje misje dyplomatyczne w 13 państwach (np. Wenezueli, Algierii, Mozambiku). Dyplomata zachodnio-saharyjski udający się np. z Rosji przez Polskę do Algierii w celu…
… akredytowany w państwach Beneluksu został zatrzymany w Nowym Jorku, do którego udał się z prywatną wizytą. Zarzucano mu przemyt narkotyków. Sąd stwierdzając, że immunitet nie przysługuje podkreślił, że ze Stanów Zjednoczonych dyplomata zamierzał udać się do Paryża, a nie bezpośrednio do miejsca, w którym był akredytowany.
Sprawa belgijskiego dyplomaty w Grecji (1980 rok)
Belgijski dyplomata akredytowany…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)