To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przestrzeń publiczna Przestrzeń publiczna jest sferą, w której człowiek zaistnieć może potencjalnie dla wszystkich innych ludzi, tzn. nie tylko dla tych, z którymi przebywamy z własnego wyboru.
H. Arent → pojęcie tego co publiczne, możemy rozumieć przynajmniej dwojako: ” Jako to, co może być widziane i słyszane przez każdego i ma najszerszy krąg odbiorców. Zjawisko to, konstytuuje rzeczywistość.” Sfera publiczna ujmowana jest zatem przez pryzmat funkcji ujawniania, wydobywania na światło dzienne rzeczy, spraw, zdarzeń dzięki czemu zyskują one szeroki zakres oddziaływania na nas, czyli na to co jest konstytutywne dla naszego rozumienia rzeczywistości. ” Jako sam świat o tyle, o ile jest wspólnym nam wszystkim i różnym od posiadanego w nim przez nas prywatnego miejsca (jako świat wytworów ludzkich, które nas łączą i rozdzielają).” Innymi słowy sfera publiczna jest w tym momencie tym, co stanowi nasz wspólny wytwór, przez który siebie nawzajem postrzegamy i wzajemnie na siebie oddziałujemy. Gwarancją jej rzeczywistości czy miernikiem stopnia jej rzeczywistości jest wspólne odnoszenie się do tego samego przedmiotu. Publicznie jesteśmy kimś innym niż prywatnie. Nasze indywidualne ja przybiera maskę pewnej roli społecznej w określonej sytuacji.
Rola społeczna stanowi jeden z czterech atrybutów naszej pozycji społecznej. Pozostałe atrybuty to:
Typowe poglądy i przekonania
Typowe interesy
Typowe kierunki interakcji
Rola społeczna
Pozycja społeczna to wiązka obowiązków i uprawnień, niezależna od naszych cech indywidualnych, np.. pasażer w tramwaju.
W takiej przestrzeni publicznej obecni jesteśmy niezależnie od funkcji/pozycji społecznych, zależni od pewnych funkcji społecznych, z którymi jesteśmy identyfikowani. W pewnym sensie jest to obecność niezwyczajna. Przypomina ona raczej występowanie przed innymi, jako przed widzami i słuchaczami. Relacja ta jest ujmowana często jako relacja między aktorem, a publicznością.(Habermas - działania dramatyczne, gdy oddziałujemy na innych ludzi mocą naszego wizerunku.) Paradygmat 1) → refleksja socjologiczna pokazuje, iż pojęcie racjonalności zakłada strukturę otwartą rozumienia. Bycie strukturą otwartą pozwala na stosowanie otwartej struktury rozumienia. Paradygmat 2) → filozofia dialogu; te same słowa różne pojęcia.
Przestrzeń publiczna jest więc w pierwszym rzędzie przestrzenią komunikacji i sensów ludzkich działań, a w konsekwencji wzajemnego oddziaływania na siebie ludzi. Habermas - 4 typy działań: Działania teleologiczne/strategiczne Działania dramaturgiczne
Działania ukierunkowane na normy społeczne
Działania komunikacyjne
(…)
… społecznego
W świecie społecznym pojawiają się konflikty. Czy jesteśmy w stanie je rozwiązać odwołując się do pewnych wartości i dojść do porozumienia?
W przypadku pojawienia się roszczeń ze świata naszych indywidualnych przeżyć i świata społecznego, rozum komunikacyjny pojawia się i umożliwia dojście do porozumienia, zawsze przy założeniu o istnieniu świata obiektywnego.
Czy jest do pomyślenia rozum, który będzie odnosił się do wartości, a mimo to będzie rozumem?
Gdy dochodzi do konfliktu roszczeń świata naszych indywidualnych przeżyć i świata społecznego to czerpiemy z tego co przyjęte jako zrozumiałe ze świata życia, aż znajdziemy to co będzie wspólne - na mocy tego będziemy budować zgodę.
Dojście do KONSENSU jest istotą działań komunikacyjnych - wspólne dochodzenie do pewnych racji.
Działania komunikacyjne…
…).
To na ile nasze założenia udało się sprawdzić to zasługa działań teleologicznych.
W działaniach strategicznych występuje więcej niż jeden aktor.
Podlegają sprawdzeniu.
AD 2)
Związane są z tym, że czegokolwiek bym nie robiła dokonuję swoistej autoprezentacji, autoekspresji, której istotą jest wyrażenie siebie i wpływ na innych.
Im bardziej jesteśmy świadomi własnej autorefleksji, tym bardziej wpływamy na innych i osiągamy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)