To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przestępstwa skutkowe
Przestępstwa skutkowe znamienne są skutkiem. Ustawodawca tak opisuje zachowanie karalne, zabronione, że mówi: karze podlega ten kto powoduje pewien skutek. Łączy z faktem powstania tego skutku jakąś szczególną karygodność, jakieś szczególne zło, że dozwolił do takiej zmiany, jest to szczególnie złe i dlatego pojawia się kara.
Skutek - odrywająca się od samego zachowania sprawcy zmiana w świecie zewnętrznym. Jest to oczywiście definicja projektująca, bo pojęcie skutku na gruncie nauk empirycznych jest dość wieloznaczne. My w tym sensie modelujemy tą definicję, że mówimy: samo zachowanie sprawcy nie jest rozumiane jako skutek np. jako skutek jego decyzji. A można by było, bo to też jest zmiana w świecie zewnętrznym - ktoś siedział a teraz stoi itp. To musi być coś co możemy wydzielić z zachowania sprawcy, coś co nie jest tożsame z zachowaniem sprawcy, coś co nie jest koniecznym następstwem zachowania sprawcy. Jeżeli chodzi o sposoby wyrażania tego skutku w kodeksie karnym to nie jest to za bardzo jasne. To znaczy są takie typy czynów zabronionych w których ten skutek jest ewidentny np. art. 155 - „kto powoduje śmierć człowieka” (ktoś żył i nie żyje), ale są takie typy w których skutku żadnego w sposób ewidentny nie ma np. przestępstwo podżegania - „kto nakłania inną osobę” do popełnienia czynu zabronionego, „kto przewozi”, „kto posiada” - gdzie tu jakiś skutek? Większość czasowników jakimi posługuje się kodeks karny to są takie czasowniki dość dwuznaczne, których znaczenia do końca nie jesteśmy pewni czy opisują tylko zachowanie, czy jest w nich ukryty pewien skutek działania. Czasownikiem, w którym następstwo na pewno jest ukryte jest czasownik użyty w art. 148 - „kto zabija człowieka”. Nie ma tam nic o skutku wprost ale z czasownika zabijać dochodzimy do wniosku, że chodzi o takie działania, które przyczynowo łączą się ze śmiercią innej osoby. „Kto niszczy cudze mienie” - niszczy - patrzymy na to z perspektywy pewnego działania prowadzącego do zniszczenia rzeczy - to jest skutek ktoś coś zrobił i mamy rzecz zniszczoną. To są czasowniki, które wyrażają skutkowość, wyrażają spowodowanie zmiany w świecie zewnętrznym. Ale są jeszcze inne czasowniki co do których pewności już nie mamy: „kto ujawnia tajemnicę” - widzimy jakieś zachowanie ale czy ma temu towarzyszyć jakaś zmiana w świecie zewnętrznym? Czy np. ta zmiana ma polegać na fakcie, że ktoś kto do tej pory czegoś nie wiedział teraz wie? Czy wystarczy tylko żeby ktoś zrobił coś takiego, że stało się możliwe zapoznanie z pewną informacją? Np. zostawił papiery na biurku albo zostawił papiery na ławce w parku, jeszcze nikt się z tym nie zapoznał - i pytamy czy on ujawnił już tajemnicę, czy jeszcze nie, czy musi się coś zdarzyć - w szczególności musi zapoznać się z tymi materiałami osoba, która ich do tej pory nie znała. A zniewaga? Ktoś znieważa inną osobę - czy jak znieważa to musi dojść do takiej sytuacji, że ktoś się poczuje tym znieważony, czyli do tej pory miał dobre samopoczucie a teraz ma trochę gorsze (zmiana w świecie zewnętrznym), czy wystarczy tylko wypowiedzenie paru słów, bez względu na to czy ktoś potem poczuł się czy nie. I niestety nie rozstrzygalne to są kwestie - są takie typy co do których wszyscy będą się spierać czy mają charakter skutkowy, czy mają charakter bezskutkowy.
(…)
…. Na początku zajmiemy się tymi typami czynów zabronionych, które można popełnić przez działanie a więc materialnymi przestępstwami z działania. Trzeba to odróżnić w stosunku do przestępstw materialnych z zaniechania.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)