Problem Niemiec po II wojnie światowej

Nasza ocena:

3
Pobrań: 777
Wyświetleń: 2814
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Problem Niemiec po II wojnie światowej - strona 1 Problem Niemiec po II wojnie światowej - strona 2 Problem Niemiec po II wojnie światowej - strona 3

Fragment notatki:


Temat : Problem Niemiec po II wojnie światowej. Powojenne losy Niemiec zostały określone już podczas trwania II wojny światowej. W szczególności decydowali o nich przedstawiciele wielkiej koalicji, powstałej w 1942 roku - USA, Wielkiej Brytanii oraz ZSRR. Wielka trójka po raz pierwszy obradowała razem w Teheranie w dniach 28 listopada do 1 grudnia 1943 r. Nie ustalono wtedy dokładnie powojennych losów Niemiec - została podjęta decyzja o niepodległości Austrii po wojnie oraz o utracie przez Niemcy ziem zajętych przez Hitlera. Więcej wyjaśniała konferencja w Jałcie (4 - 11 lutego 1945), ustalająca plan ostatecznego rozgromienia Niemiec. Osiągnięto porozumienie w sprawie ich bezwarunkowej kapitulacji, podziału na 4 strefy okupacyjne, zniszczenia niemieckiego militaryzmu i nacjonalizmu, przesiedleń niemieckiej ludności, rozbrojenia i reparacji wojennych, wycenionych na 20 mld dolarów. Przypieczętowaniem obydwu konferencji była trzecia, odbywająca się w Poczdamie w maju 1945 roku. Wprowadzała ona zasadę pięciu „D” - demilitaryzacji, denazyfikacji, decentralizacji, demokratyzacji oraz dekartelizacji. Przewidywała uchylenie wszystkich ustaw narodowosocjalistyczne w administracji, edukacji, sądownictwie, gospodarce i każdej innej dziedzinie życia. Zapowiadano wyeliminowanie niemieckiego potencjału wojennego, zakazując m.in. produkcji broni oraz sprawując nadzór, zdecentralizowanie niemieckiej gospodarki, reformy m.in. w dziedzinie transportu, budownictwie czy produkcji rolnej. Przestępców wojennych postanowiono oddać pod sąd. Tereny znajdujące się na wschód od linii Odry i Nysy, zostały przyznane państwu polskiemu. Anulowano Anschluss Austrii, Czechom zwrócono Sudety, zagarnięte w 1938 r. Potwierdzono też podział na 4 strefy okupacyjne, ostatecznie ustalając, że strefa francuska zostanie wydzielona z amerykańskiej i brytyjskiej, jako że Francja później przystąpiła do grupy państw okupujących (1944).
Każde z państw okupujących realizowało swoją politykę. Walka toczyła się głównie o to, które z mocarstw - USA czy ZSRR - podporządkuje sobie Niemcy. Stany Zjednoczone chciały przekształcić je w kraj rolniczo - przemysłowy, Wielka Brytania pragnęła ich szybkiej odbudowy gospodarczej, natomiast Francja dążyła do ich rozbicia politycznego i osłabienia gospodarczego. Między ZSRR a zachodnimi strefami często też występowały różnice natury ideologicznej. Nie bez znaczenia na przestrzeni lat 1945 - 89 były też różne konflikty i kryzysy, m.in. wojna w Korei czy Wietnamie, kryzys na Kubie oraz okres odprężenia w stosunkach międzynarodowych po śmierci Stalina.
Realizacja uchwał przez cztery mocarstwa wyglądała odmiennie w każdym z przypadków. Podział na strefy okupacyjne wyglądał następująco: amerykańska obejmowała: środkowe i południowo - wschodnie Niemcy - Hesję, Bawarię, część Badenii Wirtembergii oraz enklawę Bremy na północy. Radziecka: Niemcy północno wschodnie z Meklemburgią, Brandenburgią, Saksonią i Turyngią. Brytyjska: Niemcy północno - zachodnie ze Szlezwikiem - Holsztynem, Dolną Saksonią, Westfalią i północną Nadrenią. Francuska natomiast, najmniejsza : południowo - zachodnie Niemcy - część Nadrenii Wirtembergii, kraj Saary oraz Nadrenię Palatynat. Powołano Sojuszniczą Radę Kontroli Niemiec (1945), która następnie podjęła ustawę o likwidacji państwa pruskiego jako kolebki militaryzmu niemieckiego (1947). Rada miała zapewnić jednolitą politykę okupacyjną w całych Niemczech, stosując zasadę jednomyślności przy podejmowaniu decyzji.

(…)

… położyć kres centralizacji władzy i powołać administrację lokalną, krajową w landach oraz federalną. Głównymi siłami politycznymi w ówczesnych Niemczech były: CDU - Chrześcijańska Unia Demokratyczna z przywódcą Konradem Adenauerem oraz socjaldemokracja (SPD) Kurta Schumachera. Dzięki reformom powołano Sąd Najwyższy oraz bank z prawem emisji pieniądza, co doprowadziło do przeprowadzenia w 1946 r. reformy…
… uciekali na zachód, nie widząc możliwości rozwoju w systemie komunistycznym. Po postawieniu Muru Berlińskiego mieszkańcy wschodu nie mogli przechodzić na zachód, zachodni Berlińczycy mogli przekraczać granicę za okazaniem specjalnych przepustek. Był to II kryzys berliński, który spowodował wzrost napięcia między ZSRR a mocarstwami zachodnimi. Ocieplaniem stosunków między wschodem a zachodem zajął się najpierw burmistrz Berlina Zachodniego, a w latach 1969 - 74 kanclerz RFN - Willy Brandt. W 1970 r. podpisał on w Moskwie układ o wzajemnych stosunkach między RFN i ZSRR, a następnie w Warszawie regulujący stosunki między RFN i Polską. Porozumienia mówiły o wyrzeczeniu się stosowania siły, nienaruszalności granic i działaniach pokojowych. Dla Polski ważne było ostateczne potwierdzenie granicy na Odrze…
… „mosty powietrzne”, transportując żywność, odzież środki czystości, opał, nawet wodę samolotami, by mieszkańcy tych stref mogli przeżyć. Blokada ZSRR jako nieskuteczna została zniesiona. Radziecka polityka poniosła klęskę. Na konferencji w Londynie w 1948 roku dyplomaci USA, Francji i Wielkiej Brytanii oraz krajów Beneluksu zaprezentowali projekt powołania Republiki Federalnej Niemiec. Na mocy…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz