To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRAWO CZEKOWE Czek jest dokumentem o charakterze papieru wartościowego, o treści i cechach dokładnie określonych przez ustawę. W swej konstrukcji czek jest zbliżony do weksla trasowanego. Stanowi on bezwarunkowe polecenie zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej skierowane przez wystawcę do trasata, z tym że trasatem jest zawsze bank, w którym wystawca ma złożone pieniądze, bądź może dysponować określonymi sumami przy pomocy czeku. Czek jest środkiem zapłaty.
Jako dokument o charakterze sformalizowanym, czek musi zawierać : 1) nazwę „czek" w samym tekście dokumentu; 2) bezwarunkowe polecenie zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej; 3) oznaczenie osoby, która ma zapłacić (trasata, którym u nas jest zawsze bank); 4) oznaczenie miejsca płatności; 5) oznaczenie daty i miejsca wystawienia czeku; 6) podpis wystawcy czeku.
W stosunku czekowym biorą udział trzy osoby, tj. wystawca czeku, trasat oraz remitent, tj. osoba, na rzecz której czek jest wystawiony.
Czek jest zobowiązaniem o charakterze abstrakcyjnym, tzn. oderwanym od przyczyny, dla jakiej został wystawiony, a w znacznym stopniu także od osoby wystawcy. W szczególności ani śmierć wystawcy, ani utrata przez wystawcę po wystawieniu czeku zdolności do czynności prawnych, nie naruszają ważności czeku. Odwołanie czeku może mieć skutek tylko po upływie terminu przedstawienia go do zapłaty.
Wystawca odpowiada za zapłatę czeku. Każdy, kto umieścił swój podpis na czeku (z wyjątkiem podpisu trasata jako trasata), staje się podmiotem zobowiązania czekowego (np. poręczyciel, indosant). Trasatem w stosunku czekowym jest zawsze bank (przepisy używają terminu „bankier"), który ma fundusze przeznaczone do rozporządzenia wystawcy. Możliwością wystawienia czeków jest posiadanie w banku konta czekowego. Warunkiem uruchomienia konta jest umowa zawarta z bankiem. Na jej podstawie bank wydaje posiadaczowi konta tzw. książeczkę czekową. Wystawca wypełnia i podpisuje poszczególne blankiety czekowe, jednak wyłącznie w granicach posiadanego tzw. pokrycia, tzn. do wysokości posiadanego w banku salda dodatniego lub otrzymanego kredytu. Jeżeli zapłata czeku nie mogła nastąpić z powodu braku pokrycia, tzn. jeśli wystawiający czek nie miał u trasata potrzebnego funduszu do rozporządzenia lub po wystawieniu czeku rozporządził inaczej pokryciem, ponosi on odpowiedzialność zarówno cywilną (wobec posiadacza czeku), jak i odpowiedzialność karną. Czek nie ulega przyjęciu przez bank . Czek jest płatny za okazaniem . Jak wynika z przedstawionej niezbędnej treści czeku, nie musi on określać osoby remitenta. Czek może być wystawiony na okaziciela. Czek może być wystawio ny : a) na określoną osobę z dodaniem wyraźnego zastrzeżenia „na zlecenie" lub bez takiego zastrzeżenia - taki czek może być indosowany; b) na określoną osobę z dodaniem zastrzeżenia „nie na zlecenie" lub innego równoznacznego - czek taki nie może być przeniesiony przez indos, można go natomiast przenieść tylko w formie i ze skutkami zwykłego przelewu; c) na okaziciela. Czek na rzecz określonej osoby z dodaniem wyrazów „lub okazicielowi" albo innego zwrotu równoznacznego uważa się za
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)