To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dr. Zbigniew Świderski
Prawo cywilne i handlowe państw obcych
Wykład VI – Prawo umowne
Konferencja wiedeńska z 1980 roku, która odbywała się pod auspicjami ONZ, wypracowała
postanowienia konwencji (właściwie: Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej
sprzedaży towarów), które stały się obowiązującymi w wielu państwach, również w Polsce.
Zarys obszaru regulacji określono w artykule 1 tej konwencji.
Artykuł 1
(1) Niniejsza konwencja ma zastosowanie do umów sprzedaży towarów między stronami mającymi
siedziby handlowe w różnych państwach: (a) jeżeli państwa te są Umawiającymi się Państwami lub (b) jeżeli
normy międzynarodowego prawa prywatnego wskazują na ustawodawstwo Umawiającego się Państwa, jako
prawo właściwe.
(2) Fakt posiadania przez strony swoich siedzib handlowych w różnych państwach nie będzie
uwzględniany, jeżeli nie wynika on z umowy lub z jakichkolwiek stosunków handlowych między stronami lub też
z informacji ujawnionej przez strony w jakimkolwiek czasie przed zawarciem lub w chwili zawarcia umowy.
(3) Przy określaniu zakresu stosowania niniejszej konwencji ani przynależność państwowa stron, ani ich
status cywilnoprawny lub handlowy, ani też charakter cywilnoprawny lub handlowy umowy nie będą brane pod
uwagę.
Z artykułu tego wynika, że konwencja będzie stosowana w przypadku, gdy:
Sprzedawca oraz kupujący byliby z państw, które przystąpiły do konwencji. Przepisy konwencji
znajdowałyby zastosowane również wtedy, gdy prawo prywatne międzynarodowe wskaże
porządek prawny państwa, które przystąpiło do konwencji.
Strony umowy zdecydują o tym, że dla ich porozumienia wiążące będą przepisy konwencji bez
względu na porządek prawny, w jakim podmioty te funkcjonują.
Konwencja znajduje zastosowanie do umów sprzedaży. Jednak nie do wszelkich umów. Nie wejdą w
rachubę umowy wymieniane w artykule 2 dotyczące głównie towarów zakupionych do użytku osobistego.
Artykuł 2
Niniejszej konwencji nie stosuje się do sprzedaży:
(a) towarów zakupionych do użytku osobistego, rodzinnego lub do użytku w gospodarstwie domowym,
jeśli sprzedający, w jakimkolwiek czasie przed zawarciem umowy lub w chwili jej zawarcia, nie wiedział i nie
powinien był wiedzieć, że towary zostały zakupione do użytku w jakimkolwiek z tych celów;
(b) na licytacji;
(c) w drodze egzekucji lub w inny sposób przez organy wymiaru sprawiedliwości;
(d) udziałów, akcji, tytułów inwestycyjnych, papierów wartościowych lub pieniędzy;
(e) okrętów, statków, poduszkowców i statków powietrznych;
(f) energii elektrycznej.
Dr. Zbigniew Świderski
Prawo cywilne i handlowe państw obcych
Wykład VI – Prawo umowne
Przepisy tej ustawy znajdą zastosowanie do umów niebędących umowami sprzedaży, które polegały na
świadczeniu usług. Konkretnie chodzi o umowy, gdzie dominującym jest świadczenie dotyczące usługi.
Stosowaną jest ta konwencja do umów dostawy – umów o wytworzeniu towarów i przeniesieniu praw
własności na nabywcę. Jeżeli wytworzenie produktów polegałoby na przetworzeniu materiałów dostarczonych
przez nabywców, to w takim przypadku nie stosuje się przepisów konwencji.
Konwencja stosowana będzie w przypadkach charakteryzujących się dwoma ustaleniami stron.
Umowa sprzedaży wymaga ustalenia:
Przedmiotu sprzedaży - stwierdzenia, jaka rzecz byłaby zbywana przez sprzedawcę i
przenoszona na kupującego
Określenie zbywcy i nabywcy.
Określenie ceny.
Zatem rzecz i cena muszą być określone. Do takich umów, w których dokonane jest tego ty
(…)
… nieruchomości gruntowej. Budynek i lokal będą dzielić los gruntu, lecz nie zawsze zarówno
budynek jak i lokal mnogą stanowić odrębne nieruchomości.
Cena na ogół będzie określona przez kwotę i walutę(wskazanie jednostki wartości rzeczy). Może dojść
jedynie do wskazania podstaw ustalenia ceny. Np., jako wielokrotności wartości innej rzeczy. 1 Mercedes,
„szejsetka” = 20 passatów.
Forma umowy według konwencji…
… na czas nieokreślony. Nie zawsze
niedopełnienie formy umowy musi oznaczać rygor nieważności.
Forma pisemna umowy polega na:
Sporządzeniu dokumentu, którego treścią będą ustalenia stron.
Umieszczeniu pod umową podpisów stron zawierających ją.
Podpis spełnia funkcje identyfikacyjną i zamykającą oświadczenie woli, o ile znajduje się na
końcu dokumentu.
Paragon nie wskazuje nabywcy i innych ustaleń stąd…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)