To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prawo a obyczaje Obyczaje jakiegoś państwa to całokształt norm obyczajowych, uznawanych i przestrzeganych w danym społeczeństwie.
Normą obyczajową jest reguła postępowania, która ukształtowała się w świadomości ludzi pod wpływem nawyku, w rezultacie wielokrotnego powtarzania w określonych okolicznościach tych samych zachowań, w wyniku ukształtowania się przeświadczenia, że tak właśnie należy postępować.
Istnieją różne instytucje życia społecznego ukształtowane przez normy obyczajowe np. instytucja choinki.
Przestrzeganie norm obyczajowych jest w zasadzie dobrowolne. Normy obyczajowe są zazwyczaj mało precyzyjne. Kształtują się w ciągu dłuższego czasu.
Prawo zwyczajowe jest częścią prawa danego państwa. Składają się na nią normy obyczajowe uznane przez państwo, tzn. te których przestrzeganie staje się przedmiotem troski państwa. Fakt uznania przez państwo normy obyczajowej czyni z niej normę prawa zwyczajowego. Akt uznania zmienia charakter normy z obyczajowej na prawną.
Czym się różni stosunek cywilno-prawny od administracyjno-prawnego ? Podaj ich cechy. Stosunkiem cywilno-prawnym nazywamy stosunek społeczny regulowany normami prawa cywilnego. Cechami tego stosunku jest jego majątkowy charakter oraz równorzędność występujących w nim podmiotów. Za cechę dodatkową uznaje się ponadto znaczną swobodę podmiotów w ustanawianiu i kształtowaniu tych stosunków. Na stosunek cywilno-prawny składają się następujące elementy: - strony (podmioty) stosunku cywilno-prawnego, - przedmiot tego stosunku, - prawo podmiotowe (uprawnienie), - obowiązek będący korelatem tego prawa. podmiotami stosunków cywilno-prawnych mogą być bądź osoby fizyczne, bądź osoby prawne (spółki kapitałowe, spółdzielnie, przedsiębiorstwa państwowe). Najczęściej po każdej ze stron stosunku cywilno-prawnego występują pojedyncze osoby. Niekiedy jednak po każdej ze stron może wystąpić więcej osób (np. kilku dłużników, kilku wierzycieli). Zdolność do tego, aby móc występować jako podmiot stosunków cywilno-prawnych, nosi nazwę zdolności prawnej. prawa podmiotowe ( uprawnienia ) oraz obowiązki , składające się na treść stosunku cywilno-prawnego, skorelowane są z sobą w ten sposób, że prawu jednego podmiotu odpowiada zawsze określony obowiązek innego podmiotu lub podmiotów. Np. prawu dającego pożyczkę odpowiada obowiązek jej zwrotu, ciążący na biorącym pożyczkę. przedmiotem stosunków cywilno-prawnych jest wszystko, na co skierowane są prawa i obowiązki podmiotów tego stosunku. Przedmiotem stosunków jest więc określone zachowanie jego uczestników, zapłacenie ceny, wydanie rzeczy, przechowanie towaru. Skrótowo używa się sformułowania, że przedmiotem stosunku są rzeczy lub pieniądze, których prawa i obowiązki stron dotyczą.
(…)
…. Stosunek ten nawiązany zostaje z chwilą wszczęcia postępowania administracyjnego, a wygasa z momentem wydania ostatecznej decyzji administracyjnej;
sporno-administracyjny - podstawą prawna tego stosunku są przepisy prawa dopuszczające zaskarżanie aktów administracyjnych do sądu administracyjnego. Stosunek ten trwa od chwili zaskarżenia aktu do czasu wydania orzeczenia;
ad hoc - odnoszą się do jednego jednorazowego działania, np. okazania dokumentów, dopuszczenie do przeprowadzenia kontroli obiektu budowlanego, czy zakładu pracy;
administracyjno-prawne trwałe mają większe znaczenie prawne, są one związane z: prawami osobistymi, z obowiązkiem szkolnym, obowiązkiem zasadniczej służby wojskowej itp., majątkowymi: stałe świadczenia pomocy społecznej, obowiązkiem podatkowym itp., korzystaniem z zakładów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)