To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pozytywizm i pozytywizm prawniczy: u źródeł pozytywizmu:
pozytywizm odegrał istotną rolę w drugiej połowie XIX wieku (filozofia pozytywizmu nawiązywała do poglądów: d'Alemberta i Hume'a, a następnie do teorii Comte'a i Milla, „twórczo użyźniana” była przez nowe odkrycia w naukach przyrodniczych i ścisłych)
główne cechy i metodologiczne dyrektywy pozytywistycznej myśli:
postulat oczyszczenia wiedzy „pozytywnej” z wszelkich metafizyk
wartościowanie poznania ludzkiego zgodnie z zasadami empiryzmu
negacja wartości poznawczej wypowiedzi oceniających
program jedności metodologicznego modelu nauki i rezerwowanie miana poznania naukowego tylko dla tego typu poznania, które można osiągnąć za pomocą metod wypracowanych przez nowożytne przyrodoznawstwo
preferowanie eksperymentalnych i indukcyjnych metod w nauce
odrzucenie twierdzeń nie dających się zredukować do jednostkowej wiedzy empirycznej
ograniczenie zainteresowań do sfery empirycznie danych faktów naukowych
pozytywizm ograniczał rolę filozofii do syntetyzowania i systematyzowania wyników nauk szczegółowych; rozciągnięcie tej nauki na zagadnienia społeczne zawdzięcza się Herbertowi Spencerowi pozytywizm prawniczy:
na narodziny pozytywizmu prawniczego wpływ miało kilka czynników:
klimat ideowy
zmiany społeczne i polityczno-ustrojowe
rozwój nauki i techniki
ugruntowanie się ustroju kapitalistycznego
burżuazja znana początkowo jako warstwa postępowa i liberalna, zaczynała przeistaczać się w klasę konserwatywną, broniącą korzystnego dla niej status quo
liberalizm ze swoimi pierwotnymi, „naiwnymi” założeniami zaczynał wzbudzać coraz szerszy opór, toteż ideolodzy tej doktryny niejako zmuszeni zostali do weryfikacji podstawowych założeń i poglądów na temat państwa i prawa
założenia pozytywizmu prawniczego:
pozytywizm prawniczy pod koniec XIX wieku i w początkach XX był dominującym kierunkiem w prawoznawstwie
wzrastał w ogólnym klimacie ideowym pozytywizmu
pozytywizm odrzucał teorie prawa natury, jako zbyt niebezpieczne dla kapitalizmu
negował szkołę historyczną w prawoznawstwie (przeciwstawianie się historyzmowi nosiło charakter polityczny - ówczesną teraźniejszość pojmowano jako zasadną i nader stabilną, nie podlegającą dyskusji)
za główne jego cechy należy przyjąć: dogmatyzm: przejawiał się on w programowej apolityczności oraz w głoszeniu metafizycznego ahistoryzmu formalizm: natomiast ciążył na idealistycznym traktowaniu pojęć prawnych i całego systemu prawa
(…)
… systemu prawa
wspólnym elementem koncepcji pozytywistycznych było to, że uważały one za prawo tylko ten zespół norm, które w tej lub innej formie stanowiła suwerenna władza państwowa
twierdzono, że głównym zadaniem prawoznawstwa jest opracowywanie podstawowych pojęć prawnych oraz analiza i systematyka prawa obowiązującego (tzw. prawa pozytywnego)
podstawową metodą „badawczą” w prawoznawstwie była metoda…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)