To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Potencjał elektrokinetyczny glebowych cząstek koloidalnych Koloidy glebowe są to cząsteczki o średnich poniżej 0,002 mm. Tworzą je minerały ilaste (krystaliczne minerały glinokrzemianowe grupy kaolinitu, montmorylonitu i illitu, krystaliczne uwodnione tlenki żelaza i glinu, minerały bezpostaciowe, próchnica oraz kompleksy ilasto - próchniczne) Koloid składa się z: jądra (mieli) o budowie krystalicznej lub amorficznej oraz strukturze zbitej lub porowatej wewnętrznej powłoki jonów dodatnich lub ujemnych, które stanowią część składową jądra zewnętrznej powłoki jonów kompensujących o ładunku przeciwnym do jonów wewnętrznej powłoki Najważniejsze właściwości koloidów warunkuje ich ładunek elektryczny występujący na powierzchni cząsteczek koloidalnych. Większość koloidów glebowych jest ujemnie naładowana. Wartość ładunku elektrycznego jest zależna od budowy jądra (mieli) koloidu a źródłem tego ładunku są: nienasycone wartościowości występujące na krawędziach warstw krzemowo - glinowych, na zewnętrznych powierzchniach płaszczyzn minerałów oraz na cząstkach próchnicy. wewnątrz - warstwowa wymiana w kryształach minerałów. Utworzony na powierzchni cząstek koloidalnych ładunek elektryczny jednego znaku na skutek elektrostatycznego oddziaływania tworzy od strony cieczy warstewkę jonów o znaku przeciwnym, złożoną z jonów wymiennych (warstwa Stera). W tej warstwie jony są trwale związane z mielą, można je uważać za część składową mieli. Wokół warstwy Stera znajdują się jony tego samego znaku, co w warstwie Stera ale są zhydratyzowane. Warstwa ta nowi nazwę zewnętrznej warstwy Holmotza. Dalej znajduje się warstwa jonów o ładunku różnoimiennym (Warstwa dyfuzyjna). Są to jony ruchome, których koncentracja zmniejsza się wprost proporcjonalnie do wzrostu odległości od powierzchni miceli, osiągając stan równowagi jonowej z roztworem. Jony warstwy Sterna oraz jony zewnętrznej warstwy Holmotza są przytrzymywane na powierzchni koloidów, podczas gdy jony warstwy dyfuzyjnej poruszają się swobodnie wraz z ruchem roztworu względem ciała stałego. Na granicy tych dwóch warstw jonów (ruchomych i nieruchomych), zwanej płaszczyzną poślizgu, występuje potencjał elektryczny zwany potencjałem elektrokinetycznym lub potencjałem Zeta. Konsekwencją istnienia podwójnej warstwy elektrycznej są zjawiska elektrokinetyczne: zjawisko elektroosmozy - gdy pod wpływem prądu elektrycznego następuje
(…)
… względem nieruchomej
powierzchni ciała stałego.
zjawisko elektroforezy - gdy pod
wpływem prądu elektrycznego następuje
przesunięcie się zawieszonych w cieczy
cząstek ciała stałego
zjawisko potencjału sedymentacji - gdy
pod wpływem siły grawitacji następuje
przesuwanie się cząsteczek ciała stałego
względem cieczy i ich osiadanie
zjawisko potencjału przepływu - gdy
ciecz przesuwa się względem powierzchni
ciała stałego
Potencjał Zeta decyduje o zjawiskach
powierzchniowych zachodzących na granicy faz:
stałej i ciekłej. Tymi zjawiskami są procesy
agregacji oraz peptyzacji koloidów glebowych.
Zjawiska te są wynikiem występowania
opozycyjnych sił, które wynikają z rozmieszczenia
jonów wokół jądra koloidu. Atmosfera jonów
(warstwy jonów) wokół miceli prowadzi do
powstania sił odpychania oraz sił przyciągania…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)