To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Poszczególne formacje niebolszewickie (partie, programy, przywódcy).
Sytuacja polityczna w Rosji. Znajdujemy się na przełomie XIX i XX w.. Rosja, która boryka się z problemami gospodarczymi, a kryzys przemysłowy zwiększa bezrobocie. Do tego przedłużająca się wojna z Japonią, która była pasmem klęsk. Dochodziło do wystąpień i strajków. Ruch opozycyjny w Rosji najwcześniej ujawnił się na uniwersytetach. Uczelnie miały znaczny zakres autonomii i w końcu lat 60-tych XIX w. studenci organizowali kółka dyskusyjne do omawiania zagadnień publicznych i swojej roli w społeczeństwie. Pod wpływem francuskiego pozytywizmu utożsamiano postęp z nauką i oświeceniem. W latach 70-tych pojawiają się nowe idee jak np. zniesienie poddaństwa. Studenci zdali sobie sprawę, że trzeba o tym uświadomić masy wiejskie. Postanowili iść i agitować, lecz szybko spotkały ich represje ze strony władzy. Studenci nie mogli uwierzyć w fakt zakorzenienia miejsca chłopa w społeczeństwie. Oczekiwali osoby, czekającej na najmniejszy sygnał by wystąpić przeciw carowi, tymczasem chłopi uważali że „lepiej im pod rządami cara”. Jesienią 1879r. powstaje tajna organizacja Wola Ludu (Narodnaja wola), która za swój cel obrała walkę z reżimem carskim za pomocą systematycznego terroru. Była to pierwsza w historii organizacja terrorystyczna. Chcieli zniszczyć rząd i osłabić autorytet cara. Pojawienie się Woli Ludu odegrało wielką rolę, ponieważ ukazała przemoc, jako uprawnione narzędzie polityki. Te 30 osób stanowiących tą formację rościło sobie prawo do przemawianiu w imieniu „ludu”, i od tej pory wszyscy rewolucjoniści rosyjscy będą tak mówić. Początek lat 90-tych to klęska głodu w Rosji. Socjaliści-rewolucjoniści zdawali sobie sprawę, że Rosja nie ma ani rynku wewnętrznego, ani zagranicznego czyli nie posiada niezbędnych warunków do zaistnienia kapitalizmu. Stąd uznano, że Rosja wkroczy na drogę innego rozwoju niż na zachodzie i przejdzie od razu od feudalizmu do socjalizmu, pomijając kapitalizm - tzw. doktryna „odrębnej drogi”. Efektem takiego myślenia było przekonanie, że w Rosji rewolucje można przeprowadzić nie w wyniku nieuchronnego społecznego rozwoju kapitalizmu, tylko przez terror i zamach stanu. Pojawiły się spory między dwoma obozami radykalnymi. Socjaliści-rewolucjoniści czyli Eserowcy pozostali wierni tradycji „odrębnej drogi” i walki „bezpośredniej” tj. terroryzmu. Ich socjaldemokratyczni konkurenci wierzyli w nieuchronność kapitalizmu i politycznej liberalizacji Rosji. Partie te łączyło oddanie sprawie rewolucji. Wszystkim tym partiom przewodzili inteligenci. Pomimo tego że socjaliści nazywali liberałów „burżujami” a bolszewicy nazywali swoich przeciwników „drobnomieszczanami” wśród przywódców głównych stronnictw opozycyjnych nie było widać różnic w pochodzeniu społecznym. Zabiegali o względy tej samej warstwy, i choć liberałowie pragnęli uniknąć rewolucji, do której dążyli socjaliści, w swojej strategii działania nie odrzucali środków rewolucyjnych i aktów terroryzmu.
(…)
… rosyjskie w monarchię konstytucyjną typu zachodnioeuropejskiego z zapewnieniem burżuazji roli kierowniczej w państwie. Kadeci opowiadali się bezwarunkowo za monarchią parlamentarną, w każdym bądź razie za wprowadzeniem zasady odpowiedzialności ministrów przed Dumą oraz ośmiogodzinnym dniem pracy. Podczas wojny domagali się ograniczenia wpływów niemieckich na dworze, przeprowadzenia reform wewnętrznych…
… marca Rząd Tymczasowy, który 16 marca otrzymał pełnię władzy od cara. Ten Rząd zajął korzystne stanowisko w sprawie Polski. 5 maja 1917r. powstał nowy rząd w skład którego wchodzili mienszewicy i eserowcy a przewodniczył mu Lwow. Kiereński miał przeprowadzić ofensywę przeciwko państwom centralnym, która zakończyła się niepowodzeniem. Wzmogło to w narodzie rosyjskim dążenia rewolucyjne i antywojenne…
… liberałowie pragnęli uniknąć rewolucji, do której dążyli socjaliści, w swojej strategii działania nie odrzucali środków rewolucyjnych i aktów terroryzmu. Następnie miała miejsce Krwawa Niedziela - pokojowa demonstracja w Petersburgu przed Pałacem Zimowym 22 stycznia 1905, która została zmasakrowana przez kozaków i policje. Zginęło około 1000 ludzi. To tylko spotęgowało strajki. Głoszono hasła „precz…
… żądał zaprzestania działań wojennych i powołuje KC i wzburza rewolucje. Mienszewicy i eserowcy domagali się odstąpienia od oblężenia Pałacu Zimowego, oskarżając bolszewików o zorganizowanie spisku wojskowego. Jednak wobec niemożności ugody opuścili oni salę obrad. Jednak obrady trwały dalej, bez nich i przyjęto odezwę Lenina do robotników, żołnierzy i chłopów (o przejęciu władzy przez II Wszechrosyjski…
… bolszewików i „dyktaturę proletariatu”. Eserowcy (Partia Socjalistów Rewolucjonistów) Partia jest zjednoczeniem całego ruchu narodnickiego. Były to małe grupy ludzi tworzone pod koniec XIX w. w różnych miastach Rosji. Przyjmowały one głównie nazwy socjalrewolucyjnych. Również za granicą, szczególnie w Szwajcarii, zaczął się kształtować ośrodek złożony z przebywających na emigracji działaczy narodnickich…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)