To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Polityka mocarstw wobec Niemiec w okresie międzywojennym.
Politykę Anglii i Francji wobec Niemiec w okresie międzywojennym możemy podzielić ma kilka etapów:
lata 1920- 1924
lata 1925 od Locarno - 1933 lata 1933- 1936 od dojścia Hitlera do władzy do remilitaryzacji Nadrenii
lata 1936- 1939
Ad 1. W pierwszym okresie Francji zależało na jak największym osłabieniu Niemiec, w obawie przed zagrożeniem z ich strony. Stany Zjednoczone a zwłaszcza Wielka Brytania inaczej widziały role Niemiec w nowej europie. Anglia nie obawiała się już Niemiec. Dalsze ich osłabianie mogło, zdanie Brytyjczyków zburzyć równowagę europejską. Niemcy miały również Stanowic skuteczna zaporę przed rewolucją bolszewicką w Rosji. Najpoważniejsze problemy polityki aliantów wobec Niemiec w okresie powersalskim wiązały się z kwestiami reparacji i rozbrojenia.. w Anglii przeważał pogląd, że domaganie się zbyt dużych reparacji jest niehumanitarne i może zrujnować Niemcy i w konsekwencji całą Europę. Zgodę w sprawie sumy odszkodowań wojennych, jakie Niemcy miały zapłacić aliantom osiągnięto dymi trudami. Jeszcze trudniejsze okazało się egzekwowanie niemieckich zobowiązań. W Anglii coraz mocniej podkreślano, że ściąganie reparacji od Niemiec jest pozbawione sensu. Aby przełamać opory Francji w tej sprawie Anglia zaproponowała tzw., nowy pakt gwarancyjny, który zobowiązywała Brytyjczyków do przyjścia Francja pomocą wojskową w przypadku agresji niemieckiej.
11 I 1923 r. Francja i Belgia przy sprzeciwach Anglii i USA zdecydowały się na wojskową okupację Zagłębia Ruhry. Dalej trwał, impas pomiędzy aliantami kwestii reparacji niemieckich. Coraz bardziej zainteresowane w przełamaniu tego impasu były USA. 9 IV 1924 przedstawiony został tzw., plan Dawesa, który zakładał m.in. udzielenie Niemcom pożyczki oraz uzdrowienie niemieckiej gospodarki. Amerykanie dokonali również bardzo poważnych inwestycji na terenie Niemiec.
Ad. 2 po podpisaniu planu damesa Francja straciła możliwość podejmowania sankcji wobec Niemiec. Na scenę polityczną Francji powrócił Aristid Braiand, od IV 1925 do X 1929 r. min. spraw Zagr., pacyfista zwolennik zbliżenia z Anglią i poprawy stosunków z Niemcami. Uważał, że Francja wyczerpała już możliwości budowania swego bezpieczeństwa poprzez izolację Niemiec w Europie i restrykcyjne egzekwowanie postanowień wersalskich. Lloyd George i jego następcy uważali, ze nie da się osiągnąć równowagi europejskiej bez zajęcia przez Niemcy należnej im pozycji. Zmiany w polityce Zachodu wobec Niemiec trafnie odczytał Gustaw Streseman od 1923 r. do 1929 r. minister spraw zagranicznych Niemiec. Doprowadził do zawarcia w Locarno w 1925 r. paktu, w którym Francja i Belgia gwarantowały niemiecką granicę zachodnią oraz zobowiązywała się nie uciekać do wojny.
(…)
… państw zwycięskich. Możliwe stało się zniesienie okupacji Nadrenii. Układy lokarneńskie stworzył warunki przyjęcia Niemiec do Ligi Narodów. Francja wcześniej temu przeciwna uznała, że przystąpienie Niemiec do Ligi będzie dla niej korzystne. Niemcy przyjęto d o LN 10 IX 1926 r. Traktat wersalski i jego klauzule rozbrojeniowe nadal były ważne, ale alianci nie mieli możliwości kontroli ich przestrzegania…
… budowy systemu totalitarnego i prześladowania Żydów wywołały potępienie Zachodu. Aby uspokoić opinię międzynarodową Hitler wygłosił 17 V 1933 r. przemówienie, w którym ponownie zapewniał os wioch pokojowych intencjach.. bez większego echa przeszło w Europie przyłączenie Zagłębia Saary do Niemiec, co nastąpiło 1 III 1935 r. W XII 5 mocarstw ogłosiło deklarację w sprawie równouprawnienia Niemiec w kwestii…
… francuska. Otwarte pogwałcenie traktatu wersalskiego wywołało konsternacje na Zachodzie. Francja wystąpiła do Ligi Narodów ze skargą na postępowanie Niemiec. LN uchwaliła rezolucję, w której potępiła Niemcy za samowolną remilitaryzację. Hitler w przemówieniu z 21 V zaatakował rezolucje i przede wszystkim Francję. W 1936 r. Hitler złamał po raz kolejny postanowienia traktatu wersalskiego, wkraczając…
… Austrii była zagrożona. Po zajęciu Austrii prze III Rzeszę LN w ogóle nie zajęła się sprawa Austrii, wykreślono ją po prostu z listy państw członkowskich stwierdzając, że jako podmiot prawa narodów przestała istnieć.
W 1935 roku zaczęła się polityka ustępstw wobec kolejnych żądań Hitlera, czyli polityka appeseasementu. Polityka Zachodu wobec Austrii i łatwe zaakceptowanie Anschlussu skłoniły Hitler…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)