To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Polityka appeasementu wielkich mocarstw zachodnioeuropejskich i jej skutki w świetle kryzysu w europejskiej polityce międzynarodowej drugiej połowy lat 30. XX w. Polityka appeasmentu, to polityka ciągłych ustępstw wobec kolejnych żądań Hitlera, która zaczęła się już w 1935r. Do 1934r potęga zwycięzców w Europie, a nawet na świecie, nie była przez nikogo kwestionowana. W ciągu owych 16 lat ani razu nie doszło do sytuacji, w której wielka trójka byłych aliantów, a nawet sama Francja i W. Brytania, wspierana przez swoich europejskich sojuszników, nie byłaby w stanie kontrolować militarnej potęgi Niemiec samą tylko siłą woli, działając w imieniu Ligi Narodów. 15 VII 1934 roku w Rzymie został podpisany między Wielką Brytanią, Włochami, Niemcami i Francją tzw. pakt czterech dotyczący współpracy i porozumienia. Był to zalążek łagodzenia faszystowskich agresorów. Pakt ten nie został jednak ratyfikowany. Od 1935r wskutek przyzwolenia Zachodu stosunek sił militarnych szybko zaczął się zmieniać. Począwszy od marca 1935r. kiedy nie zareagowano na rozporządzenie o niemieckich siłach powietrznych, wprowadzenie obowiązkowej służby wojskowej i wypowiedzenie przez Hitlera klauzul rozbrojeniowych traktatu wersalskiego, rozpoczął się proces oficjalnej militaryzacji Niemiec. Żaden z dyplomatów zachodnich nie przewidywał wówczas że ten człowiek drogą szantażu, łamaniem nagminnie umów traktatu wersalskiego doprowadzi do konfliktu zbrojnego na skalę ogólnoświatową. Wszystko to stało się za sprawą tego, że dyplomacja zachodnich państw dbała o własne interesy i była krótkowzroczna. Ale wówczas Zachód miał jeszcze szanse na powstrzymanie Hitlera, a być może i doprowadzenie do upadku jego reżimu. 18 VI 1935 roku III Rzesza zawarła z Wielką Brytanią umowę dotyczącą liczebności floty niemieckiej. Układ ten legalizował dalsze zbrojenie Niemiec, stanowić miał 35 % tonażu brytyjskiego. Bezmyślne wołania pacyfistów - „za żadną cenę wojna'' ośmieszały hitlerowców, którzy nie myśleli, że będą mogli otrzymać wszystko kolejnymi szantażami skoro opadła groźba czynnego sprzeciwu ze strony obrony traktatów. Dowiodło tego w pełni zachowanie Wielkiej Brytanii i Francji wobec zajęcia Nadrenii w marcu 1936 roku przez hitlerowców. Sam Hitler zdawał sobie sprawę z ryzyka, które podejmuje, gdyż jakiekolwiek wystąpienie wojskowe sygnatariuszy paktu reńskiego zmusiłoby go do odwrotu, co mogło mieć fatalne następstwa dla rządu narodowosocjalistycznego. Tak się jednak nie stało, w efekcie czego umocniła się pozycja Hitlera także wobec dowódców wojskowych oraz mit „nieomylnego” wodza. Zachowanie Zachodu po remilitaryzacji Nadrenia upewniło Hitlera o zaniku woli walki Francji i Anglii i przyjęciu strategii obrony pokoju za cenę wszelkich ustępstw. Politykę appeasement oficjalnie określano jako drogę którą mocarstwa spodziewają się uniknąć wojny i która w końcu osiągnie taki stopień nasycenia, w którym dyktatorzy byliby skłonni przystąpić do pokojowej współpracy. Jednakże byłoby nieprawdą gdyby powiedziało się, że nie działo się nic aby przeciwstawić się III Rzeszy w ich zamiarach. Po wystąpieniu z Ligi Narodów Niemiec (1933r.) w poczet tej organizacji 14 IX 1934 roku został przyjęty ZSSR i od razu wszczął akcję na rzecz wzmocnienia zasady bezpieczeństwa zbiorowego. Chwilowo to znalazło odzew u części polityków francuskich co zaowocowało tzw. paktem wschodnim, jednakże koncepcja ta upadła wobec sprzeciwu Niemiec i Polski. Było to o wiele za mało aby powstrzymać zmiany Hitlera. Słabość org
(…)
… oraz zgody na eksterytorialną drogę przez Pomorze Gdańskie - Polska odmówiła, nie ujawniając nawet samego faktu pojawienia się żądań listopad 1938 roku - I arbitraż wiedeński - Niemcy i Włochy przysądziły Węgrom część południowej Słowacji i Ukrainy Zakarpackiej (Polska uzyskała w ten sposób bezpośrednią granicę z Węgrami, o co od dawna zabiegała) 14 marca 1938 roku - popierana przez Hitlera Słowacja…
… i jej posiadłości. Zaś Senat i Izba Reprezentantów USA podjęły uchwałę na mocy, której zakazano sprzedaży broni stronom walczącym w Hiszpanii. Jak widzimy rządy państw zachodnich - Stanów Zjednoczonych nie wiele sobie zrobiły z wojny w Hiszpanii.
26 x 1936 roku został zawarty pakt antykominternowski między III Rzeszą a Włochami. Niemcy uznały włoską aneksję Etiopii i na razie uznawały włoskie pozycję w Europie Środkowej. Do tego paktu przyłączyła się 25 XI 1936 roku Japonia, oficjalnie pakt ten był skierowany przeciw propagandzie komunistycznej, ale z tajnym dodatkiem przewidującym ścisłą współpracę obu państw przeciw ZSSR.
Nowy premier Wielkiej Brytanii Nevill Chamberlain reprezentant skrajnej prawicy i świata finansjery wybrany na to stanowisko w marcu 1937 roku z początkiem 1938 roku mianował lorda Halifaxa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)