Polityka finansowa i planowanie finansowe Planowanie finansowe: Ruśkowski, Kosikowski, Harasimowicz zespół działań polegający na ustalaniu na przyszłość kształtowania wydatków, dochodów i nadawaniu im mocy wiążącej (plany dyrektywne) . Planowanie finansowe wyróżnia element dochodów i wydatków. Ta definicja powinna być uzupełniona, gdyż obecnie ustawa o finansach publicznych określa budżet jako wydatki i dochody, przychody i rozchody. W socjalizmie plany miały charakter taki, że rozliczano z efektów, plany takie miały charakter rzeczowy i były realizowane w pewnym czasokresie najczęściej 5 lat. W obecnej praktyce można spotkać się z programami finansowymi (o szerokim charakterze, w dłuższym przedziale czasowym, niedyrektywne), projektami (pewne założenia bez mocy wiążącej, programy przed autoryzacją) i prognozami (przewidywania co do kształtowania się gospodarki w przyszłości).
Klasyfikacja: * ze względu na czasokres obowiązywania:
- krótkoterminowy
- średnioterminowy (3-5 lat)
- długoterminowe ( 5 lat)
* ze względu na moc wiążącą:
- dyrektywne (posiadające moc wiążącą)
- analityczne (brak mocy wiążącej)
* ze względu na zakres podmiotowy bądź przedmiotowy:
- jednostkowe (dotyczące określonych grup podmiotów)
- analityczne (dotyczące określonego przedmiotu, bądź terytorium)
Polityka finansowa: Obejmuje procesy związane ze świadomym, racjonalnym działaniem określonych podmiotów zmierzających do osiągnięcia określonych celów za pomocą instrumentów finansowych. Z natury jest zmienna, dynamiczna. Polityka finansowa wchodzi często w skład polityki innego rodzaju (gospodarczej, społecznej). Celem polityki finansowej jest skłonienie adresatów do podjęcia lub ograniczenia, zaniechania pewnych działań. Instrumentami są np. dotacje lub podatki.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)